Galeria: Historia kamienicy przy ul. 3 Maja 22 w Lublinie

Próg

Adam Bromberg zapamiętał, że jego ojciec był wybuchem wojny zdruzgotany i zupełnie nie widział, co robić. Najstarszy z braci, który czytał niemieckie gazety, widział, że trzeba uciekać. Znalazł sanitarkę, która za dolary woziła ludzi na sowiecką stronę. Razem z Brombergami, którzy mimo sprzedaży kamienicy Antoniemu Chrościechowskiemu nadal mieszkali przy 3 Maja 22, pojechał znajomy mecenas z żoną. Mecenasostwo wiozło ze sobą spory zapas puszek, w których mieli zakonserwowane dolary, brylanty i złoto.

Dojechali do Lwowa. Tu Adam widział się z rodzicami i krewnymi ostatni raz. On trafił do wojska, oni zostali. Gitel dobiegała 50., Szymcha nie miał jeszcze 60. lat. Adam wyrzucał sobie, że może gdyby został z nimi, przynajmniej umarliby jako ludzie.

Mężczyzn: 38, kobiet: 47. Dzieci do lat 6 jest 8, dzieci od 7 do 18 lat: 9. Ogólna liczba mieszkańców: chrześcijanie 102, żydzi (linia falista oznaczająca brak). Stan na 12 stycznia 1941. Informacje dotyczą nieruchomości z Mackensenstrasse 22, bo tak okupant nazywał ul. 3 Maja. Karta realności wypełniona grubym ołówkiem. Właściciel Antoni Chrościechowski, Wierzchowiny, dawny właściciel: Szymcha i Gitel, małż. Bromberg.

Rok wcześniej, taką samą kartę, też ołówkiem, wypełniono dla nieruchomości Chmielna 4.

Przeznaczenie: magazyny żywności, nieruchomość zajęta przez władze niemieckie, w nawiasie SS. Były właściciel: Bromberg, Ro... i poprawione grubszym śladem ołówka na Z.S.R.R.