Galeria: Komputer stworzył bajki o dzielnicach Lublina

Na wysokim wzgórzu, skąd widać było cały Lublin, rozciągała się Kalinowszczyzna – dzielnica pełna sadów, zielonych pól i tajemniczych ścieżek, które prowadziły nie wiadomo dokąd. Ludzie mówili, że gdzieś pośród tych wzgórz kryje się coś niezwykłego, ale nikt nie wiedział dokładnie co.

Mieszkał tam chłopiec o imieniu Michał, który uwielbiał biegać po łąkach i odkrywać nieznane zakątki. Pewnego dnia, wśród wysokich traw, zauważył starą kamienną studnię, o której nikt wcześniej mu nie mówił. Na jej brzegu ktoś wyrył słowa:

"Kto serce Kaliny odnajdzie, ten skarb Kalinowszczyzny posiądzie."

— Serce Kaliny? — zastanowił się Michał.

Wieczorem zapytał o to swoją babcię, która znała wszystkie opowieści o dzielnicy.

— Dawno temu rosła tu wielka kalina, której owoce miały magiczną moc — powiedziała staruszka. — Ludzie wierzyli, że kto ją odnajdzie, zrozumie prawdziwą wartość tego miejsca.

Michał następnego dnia wyruszył na poszukiwania. Wspiął się na najwyższe wzgórze i wtedy ją zobaczył – samotne drzewko kaliny, którego czerwone owoce lśniły w promieniach słońca. Gdy podszedł bliżej, usłyszał cichy szum wiatru i zrozumiał: skarbem Kalinowszczyzny było jej piękno, spokój i historia, która tkwiła w każdym kamieniu i drzewie.

Od tamtej pory Michał zawsze wracał na to wzgórze, patrzył na miasto i czuł, że Kalinowszczyzna to nie tylko miejsce – to duch Lublina, który trzeba pielęgnować i szanować.