Galeria: Historia kamienicy przy ul. 3 Maja 22 w Lublinie

Parter

Po pchnięciu ciężkich, metalowych, przeszklonych drzwi, tych samych od nowości, wchodzi się z ulicy na schody. Wydają się wąskie, bo nad głową do sufitu bardzo daleko. Ściany ozdobione stiukami noszą kilka warstw mniej i bardziej szarej farby. Widać kilka mosiężnych kul, które kiedyś podtrzymywały nieistniejące dziś poręcze. Na ścianie marmurowy prostokąt z otworami, który wygląda jak zepsuta tablica na klucze, okazuje się pozostałością po przedwojennych dzwonkach. Każda dziurka to mieszkanie.

Mrocznie, pachnie piwnicą, kurzem. Przez wysokie okna widok na ściany oficyn, dawną suszarnię, dawne magazyny i podwórko. Na szybach, trudno uwierzyć, ale widać zarysy malowideł z 1911 roku. W jeszcze lepszym stanie są bukiety kwiatów i secesyjne muszle ozdabiające jasny sufit sieni. Pod stopami, przez wszystkie piętra, biały marmur.