Galeria: Oni odeszli w ostatnich 12 miesiącach
2017 - sierpień
Janusz Głowacki
Dramaturg, prozaik, felietonista i autor scenariuszy filmowych. Przez lata związany z Nowym Jorkiem. Miał 79 lat.
Pochodził z Poznania, ale młodość spędził w Warszawie. Tu studiował historię, ale szybko przeniósł się na kierunek aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Stamtąd został jednak usunięty „za brak zdolności i cynizm”. Ostatecznie w 1961 roku ukończył polonistykę na UW.
Zadebiutował prozą w 1960 roku w „Almanachu Młodych”. Od 1964 roku publikował w „Kulturze” swoje stałe felietony i opowiadania. Zdobył rozgłos jako współautor scenariusz znakomitego filmu Marka Piwowskiego „Rejs”, ironicznej krytyki systemu polskiego realsocjalizmu. Wytworzył niepowtarzalny styl opisu PRL-owskich elit, świata artystycznego, ale także półświatka. Obficie korzystał z mowy potocznej i wulgaryzmów. Bulwersował.
Stan wojenny 1981 roku zastał go w Londynie, gdzie pojechał na premierę swojej sztuki „Kopciuch”. Stąd trafił do Nowego Jorku, miasta które uczynił swoim domem na wiele lat. Tu napisał dramaty „Polowanie na karaluchy”, „Antygona w Nowym Jorku” i „Czwarta siostra” oraz książki: „Ostatni cieć” (2001), „Z głowy" (2004), „Jak być kochanym” (2005), „Good night Dżerzi” (2010).
Pięć lat temu wrócił do Warszawy. Od razu stał się ważną postacią życia artystycznego. Napisał scenariusz filmu Andrzeja Wajdy o Lechu Wałęsie i książkę „Przyszłem, czyli jak pisałem scenariusz o Lechu Wałęsie dla Andrzeja Wajdy” (2013).
Używaj strzałek 
na klawiaturze, aby przełączać zdjęcia
na klawiaturze, aby przełączać zdjęcia
