Galeria: Wspominamy tych, którzy odeszli
strona 2 / 30
Irena Dziedzic
Polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna, twórczyni pierwszego polskiego talk-show Tele-Echo. Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 w „Echu Krakowa” jako redaktor depeszowy. Później krótko pracowała we wrocławskim „Słowie Polskim”. Od 1948 w Warszawie, gdzie początkowo pracowała jako depeszowiec w „Głosie Ludu”, a następnie w „Expressie Wieczornym” (depesze, działy: zagraniczny i kultury). Od 1952 w Polskim Radio.
Od 1956 w TVP, gdzie przez 25 lat (do kwietnia 1981) prowadziła program publicystyczno-rozrywkowy Tele-Echo, w latach 1965–1968 była także jedną z trojga osób prowadzących Dziennik Telewizyjny. W latach 1977–1981 była ponadto twórczynią i kierowniczką redakcji kulturalnej w Dzienniku Telewizyjnym. Po dwuipółrocznej przerwie prowadziła, od października 1983 do września 1991, swój kolejny, autorski program Wywiady Ireny Dziedzic. W latach 1977–1980 była prowadzącą Festiwal Interwizji w Sopocie.
Wystąpiła w dwóch filmach: „Jutro premiera” (1962) i „Polowanie na muchy” (1969). Grała siebie samą w produkcjach filmowych i telewizyjnych, m.in. „Wojna domowa” (1965), „Kłopotliwy gość” (1971) i „Szczur” (1995). Napisała książkę „Teraz Ja. 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu” (1992).
Andrzej Gmitruk
Słynny polski trener bokserski. Zginął w pożarze.
Urodził się 14 lipca 1951 roku. Zaczynał swoją pracę w 1976 w Polskim Związku Bokserskim jako trener kadry juniorów. Po dwóch latach objął kadrę pięściarską Legii Warszawa, która pięciokrotnie wywalczyła złoty medal drużynowych mistrzostw Polski w boksie.
W roku 1983 został wybrany trenerem roku przez magazyn BOKS. W 1983 został również trenerem reprezentacji Polski. W 1988 na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu jego czterej podopieczni: Andrzej Gołota, Henryk Petrich, Jan Dydak, Janusz Zarenkiewicz zdobyli brązowe medale. Inni zawodnicy, których prowadził podczas kariery amatorskiej to Bogdan Gajda, Dariusz Kosedowski, Krzysztof Kosedowski, Zbigniew Raubo.
prof. Józef Japola
Emerytowany wykładowca Instytutu Filologii Polskiej KUL, długoletni kierownik Katedry Literatury Porównawczej, znakomity teoretyk literatury. Oryginalny wykładowca i nauczyciel życia. Miał 74 lata.
Absolwent filologii polskiej KUL. Uczeń Ireny Sławińskiej, Stefanii Skwarczyńskiej i Stefana Sawickiego. Od 1968 r. pracownik Katedry Teorii Literatury.
Prowadził m.in. ćwiczenia z poetyki i teorii literatury, wykład poświęcony współczesnym kierunkom w badaniach literackich oraz seminaria i specjalistyczne zajęcia dotyczące problematyki przekładu. Stypendysta Fulbrighta, redaktor „Archiwum Tłumaczeń z Teorii Literatury i Metodologii Badań Literackich”.
