Lata 50. w Lublinie. Jak adaptowano Bramę Krakowską, Zamek i kaplicę zamkową oraz gmach archiwum

W latach 1956-1967, spośród ważniejszych robót dla których Oddział Warszawa (Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków) opracowywał dokumentacje dotyczące najważniejszych zabytków Lublina, z których należy wymienić:

1) Regotyzację kaplicy zamkowej w Lublinie. Roboty prowadzono w latach 1954-1957, później podjęto prace konserwatorskie. Prace budowlano-konserwatorskie obejmowały zabezpieczenie konstrukcyjno-techniczne kaplicy, usunięcie tynków, ekspozycję ceglanej elewacji, „flekowanie” ścian cegłą gotycką i „flekowanie” gzymsów. W tym okresie naprawiono więźbę dachu nad prezbiterium, a cały dach pokryto dachówką ceramiczną. Po likwidacji więzienia na Zamku w 1954 roku i przeprowadzeniu prac remontowo-adaptacyjnych zamek przeznaczono na cele kultury. 21 lipca 1956 roku nastąpiło oficjalne otwarcie siedziby Muzeum na zamku.

2) Odbudowa gmachu – dawnych – szkół jezuickich w Lublinie na potrzeby – obecnego – Archiwum Państwowego. Budynki były zniszczone podczas bombardowania Lublina we wrześniu 1939 r. W gmachu wykonano roboty konstrukcyjno-zabezpieczające i roboty elektryczne.

3) Odbudowa i adaptacja dla potrzeb muzealnych Bramy Krakowskiej w Lublinie (Brama Krakowska stała się symbolem działań PP PKZ Oddział w Lublinie). W okresie II wojny światowej Brama Krakowska była tylko nieznacznie uszkodzona (1% zniszczeń), podczas gdy zabudowa mieszkalna ulicy Jezuickiej, na odcinku pomiędzy nią a Wieżą Trynitarską, była w całkowitej ruinie. W 1958 r. W. Podlewski i T. Kornacki (o/Warszawa) opracowali inwentaryzację obiektu, W. Podlewski opracował projekt zabezpieczenia i rekonstrukcji Bramy, opracowano także projekty robót instalacyjnych – wszystko w ramach o/Warszawa.

W 1964 r. H. Gawarecki, także w ramach o/Warszawa, opracował dokumentację naukową obiektu: studium historyczno-urbanistyczne,

źródło: Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Lublinie