Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Kości wymarłych zwierząt, pozostałości obozowiska z późnego paleolitu (10 tys. lat przed n.e.) i neolityczne cmentarzysko z czwartego tysiąclecia p.n.e. odkryli archeolodzy z Katedry Archeologii UMCS w Pawłowie koło Zawichostu (woj. świętokrzyskie).
– Na starszym z odsłoniętych stanowisk, w miejscu, gdzie wykonywano z krzemienia narzędzia, znaleziono ponad 10 tys. zabytków krzemiennych, a także kości renifera oraz mamuta lub nosorożca włochatego – mówi dr Marek Florek z sandomierskiej delegatury Służby Ochrony Zabytków.
Badania archeologów koncentrują się obecnie na odtworzeniu krajobrazu tamtych terenów u schyłku epoki lodowej (plejstocenu), bowiem – według naukowców – znacznie różnił się od współczesnego.
Na drugim stanowisku, ze środkowego neolitu, badane jest cmentarzysko ludności tzw. kultury pucharów lejkowatych. Dotychczas odkryto tam trzy duże grobowce zbiorowe z konstrukcjami drewnianymi i kamiennymi oraz kilkanaście grobów pojedynczych w obstawach kamiennych. W zachodniej części tego, ponad 80-metrowej długości megalitycznego grobowca, należy się spodziewać kolejnych pochówków jednostkowych.
Badania archeologów koncentrują się obecnie na odtworzeniu krajobrazu tamtych terenów u schyłku epoki lodowej (plejstocenu), bowiem – według naukowców – znacznie różnił się od współczesnego.
Na drugim stanowisku, ze środkowego neolitu, badane jest cmentarzysko ludności tzw. kultury pucharów lejkowatych. Dotychczas odkryto tam trzy duże grobowce zbiorowe z konstrukcjami drewnianymi i kamiennymi oraz kilkanaście grobów pojedynczych w obstawach kamiennych. W zachodniej części tego, ponad 80-metrowej długości megalitycznego grobowca, należy się spodziewać kolejnych pochówków jednostkowych.
