Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
W Galerii Labirynt (ul. Grodzka 5a) otwarta została wystawa „Synestezja”.
Synestezja to zdolność, w której doświadczenia jednego zmysłu tu wzroku, wywołują doświadczenia charakterystyczne dla innych zmysłów. Na przykład barwie niebieskiej przypisane jest odczucie chłodu. Synestezja ułatwia osobom niewidomym i słabowidzącym odbieranie dzieł sztuki.
Czterech artystów – Martin Blažíček, András Blazsek, László Kiss, Attila Zérczi – przygotowało audiowizualne instalacje we współpracy z wolontariuszami z dysfunkcją wzroku. Lívia Rózsás jest kuratorką wystawy. Ponieważ w sztukach pięknych najważniejszą rolę odgrywają bodźce wzrokowe, osoby słabo widzące lub niewidome nie mogą w ogóle lub w pełni odbierać sztuk wizualnych. Są jednak i takie dzieła, które pobudzają nie tylko wzrok, ale i inne zmysły. We współczesnych galeriach i muzeach coraz częściej pojawiają się prace audiowizualne czy wyłącznie dźwiękowe.
Martin Blažíček wykonał pracę Waveform Project/after Oskar Fischinger, w której obraz został przetłumaczony na dźwięk – to, co widzialne stało się słyszalne, a więc dostępne dla niewidomych. Dźwiękowy obiekt Andrása Blazseka był inspirowany rozmowami z osobami niewidomymi na temat postrzegania i odbierania przez nie świata. László Kiss stworzył instalację Pie Chart Player. Praca ta przedstawia dane odnoszące się do kwestii edukacji oraz roli, jaką na rynku pracy pełnią osoby „przywrócone społeczeństwu”.
Attila Zérczi współpracował z Tamásem Juhászam, niewidomym studentem mieszkającym w Budapeszcie. Praca prezentuje różne wątki, które pojawiły się w trakcie ich rozmów o życiu Tamása.
Kmo.
Czterech artystów – Martin Blažíček, András Blazsek, László Kiss, Attila Zérczi – przygotowało audiowizualne instalacje we współpracy z wolontariuszami z dysfunkcją wzroku. Lívia Rózsás jest kuratorką wystawy. Ponieważ w sztukach pięknych najważniejszą rolę odgrywają bodźce wzrokowe, osoby słabo widzące lub niewidome nie mogą w ogóle lub w pełni odbierać sztuk wizualnych. Są jednak i takie dzieła, które pobudzają nie tylko wzrok, ale i inne zmysły. We współczesnych galeriach i muzeach coraz częściej pojawiają się prace audiowizualne czy wyłącznie dźwiękowe.
Martin Blažíček wykonał pracę Waveform Project/after Oskar Fischinger, w której obraz został przetłumaczony na dźwięk – to, co widzialne stało się słyszalne, a więc dostępne dla niewidomych. Dźwiękowy obiekt Andrása Blazseka był inspirowany rozmowami z osobami niewidomymi na temat postrzegania i odbierania przez nie świata. László Kiss stworzył instalację Pie Chart Player. Praca ta przedstawia dane odnoszące się do kwestii edukacji oraz roli, jaką na rynku pracy pełnią osoby „przywrócone społeczeństwu”.
Attila Zérczi współpracował z Tamásem Juhászam, niewidomym studentem mieszkającym w Budapeszcie. Praca prezentuje różne wątki, które pojawiły się w trakcie ich rozmów o życiu Tamása.
Kmo.
