Dorota Sumińska, "Dalej na czterech łapach”

Ona sama pisze "Jest lipiec 2012 roku. Jestem szczęśliwa…”. A jeśli idzie o akceptację otoczenia? Chyba trzeba mieć to w nosie, jeśli życie, jakie się prowadzi jest tak barwne, satysfakcjonujące, zgodne z własną wrażliwością i wyborem.

Dorota Sumińska to na pewno postać nietuzinkowa. Można się zastanawiać, dlaczego jest tak mało osób jej podobnych. Albo inaczej – warto się zastanowić, dlaczego na tym naszym świecie tacy ludzie jak ona są na wagę złota.

Przygarnia wszystkie zwierzęta nieszczęśliwe. Nie ma dla niej ładnych i brzydkich. Są tylko te skrzywdzone przez człowieka, którym ona rekompensuje zdradę, jakiej doznały, ból i brak miłości.

Ile zwierząt ma w swoim domu? Cóż, ta liczba jest płynna, bo przecież co raz ktoś dzwoni, że jakaś bida potrzebuje ratunku i miłości.

Pisze o swoich kotach, psach, a nawet myszach, którym udostępniła lokum pod kuchennym zlewem. Opowiada o smutkach kiedy czworonożni przyjaciele odchodzą i radościach, gdy uda się jakieś psie czy kocie życie ocalić.

"Nagle Kajtek wstał i ruszył za kotką. Przycupnęła przy altance, on obok. Opuścił psią drużynę i trwał przy swojej przyjaciółce. Spędzili tak dobra godzinę. Tego samego dnia Ufo odeszła do innego świata.” "Każde ze zwierząt znalazło w moim domu swoje ścieżki, ale w obliczu ostateczności znów ruszyły razem. Przyjaźń zobowiązuje. Kajtek wie o tym. Nie ma dobrego charakteru, jest zaczepnym chuliganem, ale kochał Ufkę. Patrzyłam na nich i zazdrościłam im prostoty i trwałości uczuć. Dzieli ich wiele, ale łączy jeszcze więcej. Gdyby tak ludzie wzięli z nich przykład, nie byłoby rozczarowań…”

Zapowiedzi wydarzeń z regionu znajdziesz na strefaimprez.pl