Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Uwielbiam wszelkiego rodzaju antologie, zbiory, wybory. Zawsze zaczynam od spisu treści zastanawiając się dlaczego autor zdecydował się opisać tych, a nie innych bohaterów/rzeczy/zdarzenia.
Tak było i tym razem. Bo dlaczego na przykład jest Krystyna Waza i Aleksandra Romanow, a zabrakło Elżbiety Habsburżanki, czy Elżbiety Piastówny zwanej Kikutą. Każdy taki ranking królowych, których zabrakło może stworzyć sobie sam.
Przejdźmy jednak do meritum – książkę gorąco polecam. Wszystkie historie wciągają i trudno się od nich oderwać. Weźmy taką na przykład Sisi, którą wszyscy znamy chyba z austriackiego przesłodzonego serialu z lat 50. O tym jak wielka była jego potęga świadczy najlepiej to, że myśląc o Elżbiecie Bawarskiej widzę za każdym razem grającą ją Romy Schneider. Prawda była jednak niestety bardzo daleka od serialowej sielanki. Sisi trafiła z domu, w którym panowała swoboda na dwór, w którym drażniło ją wszystko. I to, że nie mogła ubrać się samodzielnie i nieraz stała długo marznąć w chwili gdy części jej garderoby podawały sobie damie dworu i szlachcianki, by dopiero ta najważniejsza mogła królową przyodziać. I to, że po jednym założeniu butów musiała je oddawać. I to, że stroje zmieniać należało trzy, cztery razy dziennie, a jednorazowa toaleta zajmowała nawet sześć godzin. Do tego dochodziły intrygi dworskie, niezrozumienie przez królową matkę, nerwy związane z przedłużającym się oczekiwaniem na dziedzica, czy niemożnością wychowywania własnych dzieci, bo przecież mamki mogą to zrobić lepiej. Do tego lęk o swój wygląd i doskonałość, która skutkowała szeregiem chorób od anoreksji zaczynając, a na zaburzeniach psychicznych kończyć.
Książka jest doskonała, a po niej zostaje dziecięca wręcz radość z tego, że nie jest się królową i ma się normalne życie.
