Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Wydawnictwo Literackie
O tym, że kuchnia jest sercem domu przekonujemy się bardzo często. Ileż to razy goście, którzy przyszli nas odwiedzić, wolą pić herbatę w kuchni niż w salonie. Ile kuchnia słyszy rozmów, zwierzeń, opowieści. Wreszcie, jak dobre jedzenie integruje, sprawia przyjemność, ba – łagodzi obyczaje, domowe swary i niesnaski. Tak, zdecydowanie kuchnia ma dla życia domu znaczenie kapitalne.
Wokół niej rozgrywa się akcja ksiązki Petera Pezzelli. Oto jej bohaterka – Franceska Campanile wraca do domu po wizycie, jaką złożyła swojej córce mieszkającej w odległym stanie USA. Jeszcze przed odlotem uświadamia sobie, że wraca do swojej samotności. Jednak musi pogodzić się z tym, że dorosłe dzieci układają sobie życie według własnych planów i nie może nic na to poradzić. Czeka ją puste mieszkanie.
Jest to nie tylko problem Franceski. Społeczeństwo się starzeje, młodzi migrują i w wielu oknach siedzą samotni, starsi ludzie. Jednak bohaterka książki Petera Pezzelli znalazła sposób na to, by życie znów nabrało barw. Zdecydowała się na odważny krok – podjęła pracę jako opiekunka do dwójki dzieci. Te przyjęły ją początkowo nieufnie, a nawet niechętnie.
Franceska wiedziała, że do dzieci także można trafić przez żołądek. Smakołyki, jakie przygotowywała im w domowej kuchni pozwoliły nawiązać ciepłe relacje, otworzyć usta i serca. Dzieciaki zaczęły opowiadać o sobie, o szkole, powoli w nieuporządkowanym domu ich matki zapanował ład i spokój. Także Franceska odmieniła swoje życie – znalazła rodzinę zastępczą, a wkrótce może i szczęście osobiste.
Opowieść o Francesce ciepła, optymistyczna, jest jak dobra gorąca herbata w ciepłej kuchni w zimowy wieczór. Rozgrzewa, łagodzi smutki, daje nadzieję. Sprawia przyjemność jak zjedzenie dobrego obiadu.
Wokół niej rozgrywa się akcja ksiązki Petera Pezzelli. Oto jej bohaterka – Franceska Campanile wraca do domu po wizycie, jaką złożyła swojej córce mieszkającej w odległym stanie USA. Jeszcze przed odlotem uświadamia sobie, że wraca do swojej samotności. Jednak musi pogodzić się z tym, że dorosłe dzieci układają sobie życie według własnych planów i nie może nic na to poradzić. Czeka ją puste mieszkanie.
Jest to nie tylko problem Franceski. Społeczeństwo się starzeje, młodzi migrują i w wielu oknach siedzą samotni, starsi ludzie. Jednak bohaterka książki Petera Pezzelli znalazła sposób na to, by życie znów nabrało barw. Zdecydowała się na odważny krok – podjęła pracę jako opiekunka do dwójki dzieci. Te przyjęły ją początkowo nieufnie, a nawet niechętnie.
Franceska wiedziała, że do dzieci także można trafić przez żołądek. Smakołyki, jakie przygotowywała im w domowej kuchni pozwoliły nawiązać ciepłe relacje, otworzyć usta i serca. Dzieciaki zaczęły opowiadać o sobie, o szkole, powoli w nieuporządkowanym domu ich matki zapanował ład i spokój. Także Franceska odmieniła swoje życie – znalazła rodzinę zastępczą, a wkrótce może i szczęście osobiste.
Opowieść o Francesce ciepła, optymistyczna, jest jak dobra gorąca herbata w ciepłej kuchni w zimowy wieczór. Rozgrzewa, łagodzi smutki, daje nadzieję. Sprawia przyjemność jak zjedzenie dobrego obiadu.
