Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Fot. Dariusz Brański
W poniedziałek (24 stycznia) o godz. 18.00 w Bibliotece Miejskiej w Puławach (ul. Głęboka 7a) otwarta zostanie wystawa malarstwa Dariusza Brańskiego "Anioły”.
Autor wystawy studiował na wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Uprawia malarstwo olejne, akwarelę, techniki mieszane, projektuje okładki. Na swoim koncie ma wiele wystaw.
O swoim malarstwie mówi, że poszukuje w nim relacji pomiędzy szeroko pojętą duchowością, emocjami, a erotyzmem.
Jego Anioły wyglądają jak cmentarne figury, zawieszone między niebem, a ziemią, znajdują się jednocześnie realnie tutaj i w świecie myśli i uczuć. Dariusz Brański uważa, że są one metaforą wiecznej miłości objawiającej się w śmierci, że manifestują odwieczne nierozerwalne tao: Eros i Thanatos.
Autor odwołuje się do głębokich pokładów imaginacji i uniwersalnego przesłania – uważa, że jego posągi są spowite nie tylko mgłą wyobraźni lecz także tumanami atomowego kurzu i symbolizują ludzką kondycję, zachowania, duchowość, komentują otaczającą rzeczywistość, i są jej odbiciem.
I tak oto mityczny Thanatos, młodzieniec z czarnymi skrzydłami u ramion, starożytny symbol śmierci towarzyszy całkiem współczesnym obawom człowieka.
Malarstwo Dariusza Brańskiego jakkolwiek zmienne kolorystycznie, często przepełnione erotyką, figuralne, nie jest wcale łatwe. Potrzebuje refleksji, zastanowienia się nad sensem i symboliką, umiejętnego oderwania się od sennych wizji i powrotu do rzeczywistości. Wymaga trafnego odczytania wątków ostatecznych i tych, które są czystą miłością.
Jego obrazy oscylują od emocji wzniosłych i młodzieńczych po te przepojone lękiem samego aktu śmierci o pytaniem – "co po drugiej stronie?”. Ucieczka w erotyzm, albo po prostu w miłość to tylko chwilowa rejterada od tego odwiecznego pytania, na które nikt nie zna odpowiedzi. To prawda, że świat wyobraźni Dariusza Brańskiego ciągle przypomina o "marności nad marnościami”.
O swoim malarstwie mówi, że poszukuje w nim relacji pomiędzy szeroko pojętą duchowością, emocjami, a erotyzmem.
Jego Anioły wyglądają jak cmentarne figury, zawieszone między niebem, a ziemią, znajdują się jednocześnie realnie tutaj i w świecie myśli i uczuć. Dariusz Brański uważa, że są one metaforą wiecznej miłości objawiającej się w śmierci, że manifestują odwieczne nierozerwalne tao: Eros i Thanatos.
Autor odwołuje się do głębokich pokładów imaginacji i uniwersalnego przesłania – uważa, że jego posągi są spowite nie tylko mgłą wyobraźni lecz także tumanami atomowego kurzu i symbolizują ludzką kondycję, zachowania, duchowość, komentują otaczającą rzeczywistość, i są jej odbiciem.
I tak oto mityczny Thanatos, młodzieniec z czarnymi skrzydłami u ramion, starożytny symbol śmierci towarzyszy całkiem współczesnym obawom człowieka.
Malarstwo Dariusza Brańskiego jakkolwiek zmienne kolorystycznie, często przepełnione erotyką, figuralne, nie jest wcale łatwe. Potrzebuje refleksji, zastanowienia się nad sensem i symboliką, umiejętnego oderwania się od sennych wizji i powrotu do rzeczywistości. Wymaga trafnego odczytania wątków ostatecznych i tych, które są czystą miłością.
Jego obrazy oscylują od emocji wzniosłych i młodzieńczych po te przepojone lękiem samego aktu śmierci o pytaniem – "co po drugiej stronie?”. Ucieczka w erotyzm, albo po prostu w miłość to tylko chwilowa rejterada od tego odwiecznego pytania, na które nikt nie zna odpowiedzi. To prawda, że świat wyobraźni Dariusza Brańskiego ciągle przypomina o "marności nad marnościami”.
