Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa na starych zdjęciach

Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa potocznie nazywana LSM albo Słonecznym Wzgórzem. Pierwsze bloki oddano do użytku w 1959 roku, na osiedlu im. Adama Mickiewicza. Dziś LSM obejmuje obszar 242 ha. Składa się z siedmiu osiedli zaprojektowanych przez pięciu architektów, z których najbardziej kontrowersyjne to osiedle im. J. Słowackiego zaprojektowane przez Oskara Hansena. Przestrzeń osiedli jest urozmaicona rzeźbami powstałymi pod koniec lat 70. XX wieku jako pokłosie Lubelskich Spotkań Plastycznych.

Rury

Pierwotna dzielnica Rury stanowiła południowo-zachodnią część miasta usytuowaną na terenach gruntów, na których na podstawie umowy z 1506 roku zostały przeprowadzone rury wodociągowe. Do końca XVIII wieku na wyżynnych terenach pól miejskich ciągnących się aż do wsi Konopnica znajdowały się jurydyki klasztorów, między innymi: brygidek, św. Ducha, jezuitów. Stąd też na dawnych mapach Lublina obszary opisane są jako Rury Brygidkowskie, Rury Jezuickie, Rury Bonifraterskie. Przez ten teren wiodły drogi w kierunku Kraśnika i Rzeszowa. Obszar Rur na początku XX wieku został wchłonięty przez zabudowę miejską. Do lat 60. XX wieku istniały na tym terenie zabudowania pofolwarczne, a na terenach wyżynnych, położonych w okolicach ulicy Nadbystrzyckiej rozwijało się cegielnictwo.

LSM

W 1957 roku powołano do życia Lubelską Spółdzielnię Mieszkaniową, której obszar z czasem objął siedem osiedli: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Piastowskie, Henryka Sienkiewicza, Bolesława Prusa oraz Marii Konopnickiej. 

źródło: Teatr NN