6700 gatunków roślin na 25 hektarach

Idea utworzenia Ogrodu Botanicznego pojawiła się już w pierwszym roku istnienia UMCS. Początkowo w ramach Planu Wielkiego Lublina, utworzono na terenie miasteczka uniwersyteckiego „Ogród dendrologiczny” tzw. „stary botanik” (dzisiejszy park). W 1958 r. uczelnia uzyskała prawo własności 13 hektarów na Sławinku.

Osobliwością Sławinka jest bogato urozmaicony teren, piętrzący się naturalnymi lessowymi wąwozami ok. 40 metrów od poziomu doliny rzeki Czechówki ze stawami i czynnymi źródłami.

W latach 1964-1970 teren został ogrodzony, powstały szklarnie o powierzchni blisko 1000 mkw., zbiorniki wodne i urządzenia do spiętrzania wody. Autorami wstępnej koncepcji zagospodarowania byli architekci Oskar i Zofia Hansen przy współpracy z dr Marią Petrowicz i doc. Dominikiem Fijałkowskim.

Za początek istnienia lubelskiego ogrodu uznaje się datę 23 lutego 1965 r., kiedy Senat UMCS w ramach Katedry Systematyki Roślin powołał jednostkę organizacyjną pod nazwą Ogród Botaniczny.

W 1970 r., gdy kierownictwo ogrodu objął dr Kazimierz Kozak, teren został powiększony do 25 ha. Po kilku kolejnych latach intensywnych 30 kwietnia 1974 r. ogród otwarto dla publiczności. „Przybyło nam jeszcze jedno, bezapelacyjnie najatrakcyjniejsze w Lublinie miejsce spacerów” – pisano wówczas w gazetach.

W 1995 roku dyrektorem ogrodu został dr inż. Maciej Kwiatkowski. Kierował ogrodem przez 15 lat.

Stopniowo rozbudowano kolekcje roślinne, powstała m.in. kolekcja Roślin Biblijnych. Udało się zrekultywować wyschnięte stawy (o pow. 1,5 ha) i ich otoczenie. W jednym ze stawów (0,5 ha) zgromadzono gatunki polskiej flory zagrożone wyginięciem.

Obecnie kolekcje ogrodowe liczą ponad 1600 gatunków drzew i krzewów, ponad 3300 roślin zielnych rosnących w gruncie i ok. 1600 gatunków roślin szklarniowych. W parku rośnie 106 ponad stuletnich drzew.