Stanisława Kowalewska tkactwa nauczyła się od matki chrzestnej. Jest pierwszą osobą z regionu, która otrzymała takie wyróżnienie.
Pani Stanisława Kowalewska – tkaczka z Nowego Holeszowa (pow. włodawski, woj. lubelskie) – została uhonorowana nagrodą przyznaną przez Burmistrza Miasta Łowicz. Pani Stanisława, wraz z delegacją z lubelskiego skansenu, odsłoniła 8 września na Starym Rynku w Łowiczu „Gwiozdę Łowicko” ze swoim imieniem i nazwiskiem. Jest ona pierwszą osobą z naszego województwa, która otrzymała takie wyróżnienie.
Nagroda od 2011 roku przyznawana jest w dwóch kategoriach: twórcom ludowym oraz za upowszechnianie i ochronę kultury ludowej.
Stanisława Kowalewska współpracuje z Muzeum Wsi Lubelskiej od dwudziestu lat. Jak informuje skansen - zajmuje się nie tylko tkactwem, ale i krawiectwem ludowym. Jest trzykrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (także tegoroczną) oraz laureatką Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” z 2013 r. Jej domeną są perebory. Ten ornament tkacki występował w północno-wschodniej części Polski. Na terenie obszaru kulturowego Lubelszczyzny pokrywał się z zasięgiem stroju nadbużańskiego i włodawskiego. Był elementem zdobiącym m.in. koszule, spódnice, zapaski i zawojki na głowę. Już przed II wojną światową perebory były rzadko wykonywane. Umiejętność ich tkania przetrwała dzięki nielicznym tkaczkom, które zaczęły wykonywać prace na konkursy muzealne m.in. dzięki Stanisławie Kowalewskiej. Perebory nauczyła ją tkać matka chrzestna – tkaczka Stanisława Baj. Pani Stanisława tka od czternastego roku życia (czyli od 1958 r.). Od lat jest ekspertem w dziedzinie tkactwa w Nadbużańskim Uniwersytecie Ludowym w Husince. Tkaczki tam zgromadzone doprowadziły do wpisania „Pereborów – nadbużańskich tradycji tkackich” na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Pani Stanisława chętnie dzieli się swoimi umiejętnościami i wiedzą. Współpracuje z wieloma instytucjami kultury, bierze udział w konkursach. Jest aktywną twórczynią, a swoją pracą przyczynia się do zachowania i kontynuacji elementów kultury nadbużańskich terenów, m.in. poprzez pokazy i warsztaty. Prowadzi własną pracownię tkacką w Nowym Holeszowie, która znajduje się na „Szlaku tkackim Południowego Podlasia i Polesia – perebor”. Odtwarza i upowszechnia tradycyjne wzory, ale również tworzy własne wzornictwo w oparciu o perebory.
Muzeum Wsi Lubelskiej ma w swoich zasobach 200 tego typu ornamentów.