Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Kiedy Kasia miała 9 lat, wtedy nagle zmarła jej matka. Któregoś dnia weszła na krzesło, wspięła się na palcach i objęła rękami stojącą na komodzie figurę Najświętszej Marii Panny. Przytuliła policzek i wyszeptała: „Teraz Ty bądź moją Matką”.
Matka Boża wysłuchała tej prośby. Jak się później okaże, w zupełnie niezwykły sposób.
Katarzyna urodziła się 2 maja 1806 roku w Fain-les Moutiers w Burgundii, w biednej chłopskiej rodzinie. Nigdy nie chodziła do szkoły, ale to właśnie z wizji Katarzyny wywodzi się praktyka Cudownego Medalika, który noszą dziś miliony ludzi na całym świecie.
A wszystko zaczęło się w momencie, gdy do Katarzyny przyszła Matka Boża.
– Posłyszałam szmer, jakby szelest sukni jedwabnej. Bardzo piękna Pani usiadła w fotelu ks. Dyrektora. Spojrzałam na Maryję i jednym skokiem znalazłam się na stopniach ołtarza u Jej nóg, z rękami złożonymi na Jej kolanach. Nie wiem, jak długo tak trwałam, straciłam rachubę czasu. To były najsłodsze chwile w moim życiu – pisze Katarzyna Labouré.
Wkrótce nastąpiły kolejne objawienia. W tym to najważniejsze, dzięki któremu powstał Cudowny Medalik.
– 27 listopada 1830 roku, o 5.30 po południu, w głębokiej ciszy, po przeczytaniu tekstu do rozmyślania usłyszałam jakby szelest jedwabnej sukni. Popatrzyłam w tamtą stronę i zobaczyłam Najświętszą Pannę. Stała. Była średniego wzrostu, ubrana na biało. Biały welon osłaniał głowę, ramiona i spadał aż do stóp. Stała na białym globie, tzn. na połowie globu, albo przynajmniej ja widziałam tylko połowę. Był tam również wąż, a kolor jego był zielony i upstrzony żółtymi plamami.
Ręce miała uniesione na wysokości bioder. Bez żadnego wysiłku trzymała w nich złotą kulę zwieńczoną małym krzyżem. Kula i krzyż przedstawiały świat. Najświętsza Panna wydawała się trzymać tę kulę gestem ofiarowania jej Bogu. Jej twarz była tak piękna, że nie mogłabym jej opisać – pisze Katarzyna.
Po chwili Katarzyna usłyszała głos, który mówił: „Trzeba przygotować medalik według tego wzoru. Wszyscy, którzy go nosić będą, otrzymają wiele łask. Medalik ten powinni nosić na szyi. Ci, którzy go nosić będą z ufnością, doznają większej obfitości łask”.
27 listopada 1830 Najświętsza Maryja Panna poleciła jej rozpowszechnić ten medalik na świecie. Dziś jest noszony przez miliony ludzi na całym świecie.
Matka Boża wysłuchała tej prośby. Jak się później okaże, w zupełnie niezwykły sposób.
Katarzyna urodziła się 2 maja 1806 roku w Fain-les Moutiers w Burgundii, w biednej chłopskiej rodzinie. Nigdy nie chodziła do szkoły, ale to właśnie z wizji Katarzyny wywodzi się praktyka Cudownego Medalika, który noszą dziś miliony ludzi na całym świecie.
A wszystko zaczęło się w momencie, gdy do Katarzyny przyszła Matka Boża.
– Posłyszałam szmer, jakby szelest sukni jedwabnej. Bardzo piękna Pani usiadła w fotelu ks. Dyrektora. Spojrzałam na Maryję i jednym skokiem znalazłam się na stopniach ołtarza u Jej nóg, z rękami złożonymi na Jej kolanach. Nie wiem, jak długo tak trwałam, straciłam rachubę czasu. To były najsłodsze chwile w moim życiu – pisze Katarzyna Labouré.
Wkrótce nastąpiły kolejne objawienia. W tym to najważniejsze, dzięki któremu powstał Cudowny Medalik.
– 27 listopada 1830 roku, o 5.30 po południu, w głębokiej ciszy, po przeczytaniu tekstu do rozmyślania usłyszałam jakby szelest jedwabnej sukni. Popatrzyłam w tamtą stronę i zobaczyłam Najświętszą Pannę. Stała. Była średniego wzrostu, ubrana na biało. Biały welon osłaniał głowę, ramiona i spadał aż do stóp. Stała na białym globie, tzn. na połowie globu, albo przynajmniej ja widziałam tylko połowę. Był tam również wąż, a kolor jego był zielony i upstrzony żółtymi plamami.
Ręce miała uniesione na wysokości bioder. Bez żadnego wysiłku trzymała w nich złotą kulę zwieńczoną małym krzyżem. Kula i krzyż przedstawiały świat. Najświętsza Panna wydawała się trzymać tę kulę gestem ofiarowania jej Bogu. Jej twarz była tak piękna, że nie mogłabym jej opisać – pisze Katarzyna.
Po chwili Katarzyna usłyszała głos, który mówił: „Trzeba przygotować medalik według tego wzoru. Wszyscy, którzy go nosić będą, otrzymają wiele łask. Medalik ten powinni nosić na szyi. Ci, którzy go nosić będą z ufnością, doznają większej obfitości łask”.
27 listopada 1830 Najświętsza Maryja Panna poleciła jej rozpowszechnić ten medalik na świecie. Dziś jest noszony przez miliony ludzi na całym świecie.
