Te co duszą i pełzają

Obok Grzesia, dwumetrowego boa dusiciela, który - gdy głodny - nie przepuści żadnemu szczurowi, wygrzewa się wąż zbożowy. Gdzieś dalej skradają się po cichu ptaszniki i czają modliszki

Śpiewają nam jak z nut

Gdyby polska reprezentacja grała w piłkę nożną tak jak nasze sztandarowe zespoły - to moglibyśmy spokojnie spać przed każdym meczem. Bo na Budkę Suflera, Beatę i Bajm możemy stawiać w ciemno. I, co pokazał ostatni festiwal w Opolu, trudno się na nich zawieść.

W piekle zionie pustką

Mówimy nieraz machinalnie: ksiądz Twardo-wski, a myślimy: poeta - ksiądz. W historii naszej literatury, jeśli nie liczyć księdza Baki, to jedyny tej rangi przypadek.

Telefony, które ratują życie

- Spotkałem na ulicy człowieka, który podszedł do mnie i powiedział: \"To ja jestem tym, który stał pod pętlą i był gotowy skończyć z sobą. Jednak po rozmowie z panem odsunąłem od siebie myśli samobójcze...”

Skrzydła żeglarza

Flirciara

Rozmowa z Hanką Bielicką

Skok na abonament

Obowiązek płacenia abonamentu radiowo-telewizyjnego będzie przypisany do adresu właścicieli odbiorników – zakłada projekt noweli do Ustawy o Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji

Taki ze mnie szaleniec

Rozmowa z Jerzym Maksymiukiem

Na legionową nutę

Tak rozpoczyna się legionowa pieśń, anonimowego autora, która w latach Wielkiej Wojny Narodów (1914-1918), była bardzo popularna. Legionowe pieśni powstawały często w leśnym ostępie czy wykrocie, podczas chwilowego odpoczynku żołnierzy. Cieszą się niezmienną popularnością do dziś, choć był taki okres, że były zakazane.

Wojtek, który nie lubi latać

Henryk Aftyka podchodzi do obory, uchyla delikatnie wrota i prosi zachęcająco: - Wojtek, boćku, a chodźże tu do nas... Poskutkowało. Strosząc pióra, jakby miał do czynienia z przeciwnikiem, bociek wyskoczył jak z procy. Przekrzywił główkę w prawo, w lewo, bacznie przyglądając się otoczeniu, co wyglądało tak, jakby poczuł się troszkę nieswojo. W końcu dostrzegł nas, czyli obcych. Ale gdy w dłoniach pani Celiny ujrzał wiaderko, zdobył się na odwagę i ruszył przed siebie. Bo wiedział, że zaraz dostanie karmę: ulubiony przysmak - złowione w stawie rybki.