Ulżyj sobie w chorobie

oraz na to wszystko, co pomaga nam w życiu.

Ulga rehabilitacyjna to możliwość "odpisania sobie” przez pewną grupę osób niektórych wydatków od dochodu w zeznaniu rocznym. Skorzystanie z niej spowoduje, ze zapłacimy mniejszy podatek, a nawet dostaniemy jego zwrot.

Z ulgi rehabilitacyjnej może skorzystać osoba niepełnosprawna lub podatnik, na którego utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9120 zł.
Dodatkowo, o czym rzadko się wspomina, z odpisu dwóch rodzajów wydatków mogą skorzystać pełnosprawne dzieci osób niepełnosprawnych, jeżeli nie przekroczyły one 25 roku życia (z odpisu na kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży oraz na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na takich koloniach lub obozach.)
Aby skorzystać z odliczeń wydatków na rehabilitację, trzeba posiadać jeden z trzech dokumentów:
• orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności;
• decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową;
• orzeczenie o rodzaju stopnia niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 lat.
Nie wszystkie wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu, a jedynie te, które zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i które nie zostały w żadnej innej formie zwrócone podatnikowi.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej odpisać możemy wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Odpisujemy także wydatki poniesione na:
- przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb niepełnosprawnego,
- zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
- zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych na potrzeby niepełnosprawnego,
- odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
- odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
- utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
- opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
- opłacenie tłumacza języka migowego,
- kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
- leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
- odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16,
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł,
- odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładach, na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży.

Nie ma obowiązku dokumentowania wydatków fakturami. Przepisy mówią jedynie o "dokumentach stwierdzających poniesienie wydatków”. Mogą więc to być zwykłe rachunki. W stosunku do trzech grup wydatków w ogóle nie musimy mieć dowodu poniesienia wydatku. Są to:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
- utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł,
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Inne wydatki, np. przejazd na turnus rehabilitacyjny powinniśmy udokumentować np. biletem.

Na pytania naszych Czytelników odpowiada Paweł Malinowski, z-ca naczelnika III US w Lublinie
• Jeżeli mam samochód i grupę inwalidzką to należy mi się odpis kwoty 2280 zł? A jeśli moim przewodnikiem jest.... wnuczek?
- Kwota odliczenia nie stanowi "ryczałtu” w wysokości 2280 zł, który przysługuje każdemu podatnikowi spełniającemu wszystkie wymagania określone w ustawie. Muszą to być wydatki faktycznie poniesione w danym roku podatkowym.
Ulgi te przysługują bowiem nie z samego faktu korzystania z przewodnika, czy posiadania przez osobę niepełnosprawną samochodu osobowego, lecz z tytułu opłacenia przewodnika i używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne. Dlatego też to na podatniku spoczywa ciężar co najmniej wskazania i uprawdopodobnienia rodzaju poniesionego wydatku i jego wysokości. Uprawdopodobnić tę okoliczność można np. wskazując środki dowodowe, z których wynika, iż w danym roku podatnik korzystał z zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych (np. skierowanie lekarskie, kartę zabiegową, zaświadczenie o uczestnictwie w zabiegach) i określając kwotę wydatkowaną na dojazd własnym samochodem na powyższe zabiegi posługując się np. iloczynem ilości kilometrów przejechanych w tym celu i wynikającym z zasad doświadczenia życiowego kosztem przejechania 1 km, natomiast w przypadku opłacania przewodnika - wskazania przewodnika, który kwotę uzyskanego przychodu jest obowiązany wykazać w składanym przez siebie zeznaniu podatkowym.
• Czy mogę odpisać pralkę (bo mi ciężko prać) i lodówkę (bo muszę jeść warzywa przez cały rok)?
- Odliczeniu podlegają wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne. Z uregulowań zawartych w przepisie ustawy wynika, że: pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter. Zawsze wiec należy odnieść rodzaj wydatku do indywidualnego schorzenia. Z tego wynika, że odliczeniu podlega np. zakup łóżka rehabilitacyjnego, a nie podlega zakup pralki automatycznej.
• Wydatki duże, a emerytura... malutka. Czy więc nieodliczone wydatki mogą przejść na rok następny, jeżeli "nie zostały skonsumowane” tak, jak ulga remontowa kiedyś?
- Niestety - nie. Nieodliczone wydatki "przepadają” i nie można ich już odliczyć w latach następnych.
(mag)

Zadzwoń dziś do naszego eksperta
Paweł Malinowski, z-ca naczelnika III US w Lublinie, czeka dziś (wtorek, 27 marca)na pytania Czytelników od godz. 14 do 15, tel. 081 46 26 849.