Lublin: Kolejne odkrycie archeologiczne w Ogrodzie Botanicznym

W trakcie prac wykopaliskowych w Ogrodzie Botanicznym, badacze natknęli się na pozostałości cmentarzyska. Znaleziono miejsca pochówków z grobami ułożonymi w rzędach. Utrudnione jest określenie dokładnej daty pochówku, jednak badacze szacują, że było to w XII-XIII w.

– Mamy tu na miejscu fragment potłuczonego naczynia. To znaczy, że ludzie żyli w tym w miejscu i wcześniej była tu osada. Osada odpowiada początkowi chrześcijańskiego Lublina, kiedy został włączony w Państwo Piastów. W tej części miasta nie mieliśmy do tej pory tak starych osad. Okazało się, że zamiast osady mamy fragment cmentarzyska. Zabytki, które towarzyszyły grobom, nie były bezpośrednio przy zmarłych. Zostały rozniesione przez późniejsze prace. Wśród nich mamy np. fragment zausznicy czy fragment ostrogi, które można datować na XI-XII wiek – mówi dr Rafał Niedźwiadek, kierownik prac archeologicznych w Ogrodzie Botanicznym, Instytut Archeologii UMCS.

Przypomnijmy, że kilka lat temu znaleziono tu pozostałości po fortyfikacji obronnej. Prace archeologiczne są realizowane od dwóch lat w ramach projektu „Reduta Tadeusza Kościuszki w obronie Konstytucji 3 Maja”. Reduta miała służyć do obrony w czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792 roku.

– To jest przykład, jak bogata jest nasza ziemia. Przypuszczałem, że coś tu musi być, dlatego zabrałem się za badania nad tym terenem. Po moich wstępnych pomiarach okazało się, że to jest dokładnie to, co jest napisane w instrukcji pt. Redut, czyli okop. Jednak reduta od okopu różni się tym, że okop jest zamkniętą formacją obronną, a reduta jest otwarta skierowana w kierunku walki. W tym przypadku w kierunku północno-wschodnim. Na razie nie znaleźliśmy jeszcze armaty, kul ani żadnego pogrzebanego Moskala, a szkoda – mówi dr Mieczysław Kseniak, inicjator badań historycznych w poszukiwaniu wiedzy o reducie.

Fortyfikacja została wpisana do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków w 2020 r. Jest to jedyne w Polsce, zachowane dzieło ziemnego budownictwa obronnego zainicjowanego i zaprojektowanego przez Tadeusza Kościuszkę. Wcześniej odkryto również pozostałości po murach w typie dworu obronnego, datowane na XVI/ XVII w., zabytki z XI-XIII w. oraz ślady przetwórstwa rud żelaza z czasów wczesnego średniowiecza.

Ze względu na coraz nowsze odkrycia, badania będą trwać dalej. Archeolodzy i historycy będą starali się ustalić dokładniejszą datę pochówków oraz rolę cmentarzyska w średniowiecznym Lublinie. Prace prowadzone są dzięki środkom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.