Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Chyba większość lublinian, na co dzień korzysta z komunikacji miejskiej. Przypomnijmy sobie, jak na przestrzeni lat zmieniło się otoczenie (ulice), infrastruktura (przystanki autobusowe) oraz tabor (autobusy i trolejbusy). Na prezentowanej przez nas galerii widać korki na ulicach, mieszkańców Lublina, którzy jadą autobusem albo czekają na przystanku. Jest też seria niezwykłych zdjęć przedstawiających pożar autobusu w centrum Lublina.
Pierwsze próby powołania do życia komunikacji miejskiej w Lublinie pojawiły się już w drugiej połowie XIX wieku. Były związane z uruchomieniem zakładu zdrojowego na Sławinku i potrzebą zapewnienia transportu między miastem a uzdrowiskiem. Dlatego uruchomiono omnibusy konne, które od maja do września dowoziły gości z Lublina do uzdrowiska na Sławinku.
Podobne omnibusy jeździły z centrum miasta do dworca kolejowego na przedmieściu Piaski. Pierwsze autobusy spalinowe (Benz – Hagenan) pojawiły się na ulicach Lublina dopiero w XX wieku, w 1912 roku.
Pod koniec roku 1928, po wcześniejszych problemach z prywatnymi przewoźnikami, zdecydowano o utworzeniu miejskiej komunikacji autobusowej pod nazwą Autobusy Miejskie m. Lublina. Stało się to dokładnie 1 stycznia 1929 r. Data ta uznawana jest za początek funkcjonowania komunikacji miejskiej w Lublinie. W pierwszym okresie funkcjonowania komunikacji miejskiej uruchomiono 2 linie komunikacyjne: linię A: na trasie Dworzec – Koszary i B: Dworzec – Kalinowszczyzna.
Po drugiej wojnie światowej, w 1953 roku, w Lublinie uruchomiono pierwszą linię trolejbusową. Od tej pory trolejbusy stały się jednym z symboli współczesnego Lublina.
źródło: Teatr NN, MPK Lublin
