Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
To, co ma być ułatwieniem, jest u nas utrudnieniem – twierdzi nasz Czytelnik, który ma uwagi do oznakowania w autobusach miejsc dla niepełnosprawnych. Zarząd Transportu Miejskiego odpowiada, że w pojazdach jest więcej specjalnych miejsc.
Naszemu Czytelnikowi nie podoba się to, że siedzenia znajdujące się tuż przy pierwszych drzwiach i tuż za kierowcą, są oznakowane jako miejsca dla osób starszych, niepełnosprawnych i kobiet w ciąży, chociaż nie są dostępne z najniższego poziomu podłogi. – Trzeba pokonać jeszcze stopień – podkreśla nasz Czytelnik.
– Sam mam babcię, która ma problem z poruszaniem się i wspomaga się kulą. Wejście na miejsca dla niepełnosprawnych położone wyżej sprawia jej wiele problemów – dodaje pan Paweł. Zauważa też, że niektóre z oznakowanych tak siedzeń znajdują się w trudno dostępnym miejscu, bo za biletomatem. Chodzi o siedzenia za kierowcą w autobusach marki Autosan.
– Na takie miejsce młodej, zdrowej osobie ciężko siąść, a co dopiero niepełnosprawnej – dodaje nasz Czytelnik, który prosi naszą redakcję o zajęcie się problemem. – Bo to, co ma być ułatwieniem, jest u nas utrudnieniem.
Zarząd Transportu Miejskiego tłumaczy, że w lubelskich autobusach i trolejbusach są wyznaczone miejsca siedzące dla osób niepełnosprawnych, dostępne z poziomu najniższej podłogi.
Natomiast te znajdujące się wyżej, za pierwszymi drzwiami i tuż za kierowcą, wyznaczono dodatkowo, podczas prowadzonej na przełomie 2014 i 2015 roku kampanii społecznej, która miała zachęcić pasażerów do ustępowania miejsca określonym grupom osób.
– Przy okazji kampanii zostały wymienione piktogramy do oznakowania miejsc dla uprzywilejowanych grup pasażerów. Naklejki umieszczono obok przednich siedzeń za kabiną kierowcy i przednimi drzwiami, pomimo że dostęp do nich jest ze stopnia – stwierdza Monika Fisz, rzeczniczka ZTM.
– Ich lokalizacja była zawnioskowana przez środowiska osób starszych i z niepełnosprawnością, m.in. Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów. Ich motywacją do wyboru takiego miejsca były kwestie poczucia bezpieczeństwa tychże osób: bliskość obsługi pojazdu, możliwość zapytania, skierowania prośby o pomoc lub asystę.
Podstawowe miejsca dla osób niepełnosprawnych, starszych, kontuzjowanych, kobiet w ciąży i osób z dzieckiem na ręku, te dostępne z poziomu niskiej podłogi, znajdują się zazwyczaj między pierwszą osią pojazdu a jego drugimi drzwiami. Są też często wyposażone w dodatkowe poręcze i uchwyty zmniejszające ryzyko upadku podczas siadania lub wstawania.
