Przeglądarka, z której korzystasz jest przestarzała.

Starsze przeglądarki internetowe takie jak Internet Explorer 6, 7 i 8 posiadają udokumentowane luki bezpieczeństwa, ograniczoną funkcjonalność oraz nie są zgodne z najnowszymi standardami.

Prosimy o zainstalowanie nowszej przeglądarki, która pozwoli Ci skorzystać z pełni możliwości oferowanych przez nasz portal, jak również znacznie ułatwi Ci przeglądanie internetu w przyszłości :)

Pobierz nowszą przeglądarkę:

Autor

KRZYSZTOF ZAŁUSKI

Lista artykułów:

Dwa ostatnie ciała znaleziono w okolicach klasztoru betanek. Wówczas nie było jeszcze wału

Trzynaścioro dzieci utonęło w Wiśle w 1961 r.

25 czerwca, w rocznicę tragedii odsłonięto pamiątkowa tablicę ku czci ofiar tragedii z 1961 r. Uroczystości odbyły się w Szkole Podstawowej nr 17 przy ul. Krochmalnej w Lublinie. Ofiarami byli uczniowie klas 5. z tej szkoły. Pamiątkową tablicę odsłonił ks. Stanisław Chomicz, który wówczas przygotowywał w tej szkole dzieci do pierwszej komunii

Moje podium – Cezary Samczuk

Moje podium – Cezary Samczuk

„Moje podium” to cykl reportaży o ludziach sportu, którzy kiedykolwiek w swojej karierze zdobywali medale i stawali na podium. Bohaterami są nie tylko sami sportowcy, ale także trenerzy, szkoleniowcy, działacze – ci wszyscy, którzy mieli swój udział w zdobywanym medalu. To przecież także ich zasługa.

Na pożegnaniu Janusza Cieślińskiego, wybitnego lubelskiego sportowca, w tle Stanisław Zalewski

Moje podium – Andrzej Frączkowski

„Moje podium” to cykl reportaży o ludziach sportu, którzy kiedykolwiek w swojej karierze zdobywali medale i stawali na podium. Bohaterami są nie tylko sami sportowcy, ale także trenerzy, szkoleniowcy, działacze – ci wszyscy, którzy mieli swój udział w zdobywanym medalu. To przecież także ich zasługa.

Podczas pobytu w Korei. W środku Andrzej Frączkowski, dyrektor klubu. To za jego kadencji Start osiągał największe sukcesy

Moje koszykarskie podium – Jerzy Żytkowski

„Moje podium” to cykl reportaży o ludziach sportu, którzy kiedykolwiek w swojej karierze zdobywali medale i stawali na podium. Bohaterami są nie tylko sami sportowcy, ale także trenerzy, szkoleniowcy, działacze – ci wszyscy, którzy mieli swój udział w zdobywanym medalu. To przecież także ich zasługa.

Lublin w PRL: To były dla nich złote czasy. Zarabiali nawet cztery średnie pensje

Lublin w PRL: To były dla nich złote czasy. Zarabiali nawet cztery średnie pensje

Lepsze lokale - oprócz wystroju, bogatszej karty dań - oferowały także muzykę na żywo. Dla muzyków były to złote czasy

Restauracje sprzed lat. Było lepiej niż teraz?
Magazyn
galeria

Restauracje sprzed lat. Było lepiej niż teraz?

Gdzie po wyjściu z Izby Wytrzeźwień kierowali się jej klienci? Gdzie można było wejść tylko na podstawie legitymacji służbowej? A gdzie zawsze można było kupić piwo? Wspominamy czasy PRL.

„Astoria”, której budowa rozpoczęła się w 1965 roku, była największym obiektem gastronomicznym w Lublinie. Po uruchomieniu lokalu pracowało tu nawet 120 osób na dwie, a nawet trzy zmiany
Magazyn

Wódka, jazz i obiady na wynos. Gdzie jadano w Lublinie?

Gdzie wydawano tysiąc obiadów dziennie, a w którym lokalu pracowało nawet 120 osób na trzy zmiany? Gdzie koncertowali światowej sławy jazzmani, a gdzie występowała „Tosca”? I na czym polegał brygadowy system pracy?

Bale sylwestrowe w lubelskich lokalach cieszyły się dużym powodzeniem
Magazyn

Dworcowy, Dworek Grafa, Europa, Kalinka, Powszechna. Gdzie przed laty w Lublinie się piło i jadało?

Gdzie kelnerzy doradzali, a gdzie płacili za klienta? Gdzie był dobry bigos, a gdzie najlepszy mielony w mieście, czyli gdzie się w Lublinie piło, gdzie się jadało.

Kibice w "Olimpijskim", studenci w "Trojce". Zobacz, jak stołowano się lata temu
Magazyn

Kibice w "Olimpijskim", studenci w "Trojce". Zobacz, jak stołowano się lata temu

W Lublinie w czasach PRL, lokali gastronomicznych nie brakowało. Każdy lokal miał swoją klientelę i swoisty klimat

Lublinianka
Magazyn

Niemoralne siedzenie na tarasie. O lubelskich kawiarniach w okresie PRL

Kawiarnie, w porównaniu z barami, zwłaszcza niższej kategorii, prezentowały się w PRL-u całkiem przyzwoicie. W niektórych z nich starano się stworzyć atmosferę intymności, zadbać o romantyczny nastrój. Dotyczyło to zwłaszcza prywatnych kawiarni. W uspołecznionych różnie z tym bywało. Kawa w PRL-u należała do towarów luksusowych. O ile często brakowało jej w sklepach, o tyle nie było większego problemu z wypiciem jej w licznych kawiarniach