Datowanie tego obiektu jest trudne. Wymiary cegły występującej w najstarszych jego częściach odpowiadają wymiarom cegły używanej na przełomie XVI i XVII wieku. Układ dwóch poziomów rur drewnianych, odprowadzających wodę do łachy oraz resztki muru, stanowiącego prawdopodobnie pozostałość po sadzawce zdają się wskazywać na to, iż pierwsza faza funkcjonowania wodociągu i wodnych urządzeń towarzyszących może być datowana na drugą połowę lub koniec XVII wieku. I wreszcie zebrane podczas prac wykopaliskowych materiały archeologiczne i historyczne pozwalają połączyć budowę wodociągu z osobą projektanta pierwszej wersji pałacu – Tylmana z Gameren. Przyjęcie tej hipotezy określa czas powstania wodociągu na pierwszą połowę lat 70-tych XVII wieku, a więc na lata budowy pierwszego puławskiego pałacu.
Przekrój przez zbiornik osadnikowo-rozdzielczy na włostowickim ujęciu wody
Przewody puławskiego wodociągu: a) rura ołowiana, b) rura gliniana
Jednym z urządzeń XVII-wiecznych Puław, reprezentatywnym dla tamtejszej kultury technicznej, jest wodociąg, umożliwiający funkcjonowanie w rezydencji pałacowej sadzawek, basenów i fontann przez skierowanie do parku i pałacu dużych ilości wody.