Obok tego pomnika znajdowała się kwatera żołnierzy Armii Czerwonej, którzy polegli w Puławach i okolicach w latach 1944/45. W kolejnych latach ekshumowano żołnierzy i przeniesiono na cmentarz-mauzoleum.
Pomnik stał do 1987 r.; wtedy władze miasta odsłoniły nowy, potężny monument przedstawiający dwóch żołnierzy: rosyjskiego i polskiego z I Armii WP. Wykonany z czerwonego piaskowca z napisem: „Bohaterom wspólnych walk o wyzwolenie Puław – społeczeństwo miasta.
– Ten napis sugeruje, że Puławy zostały wyzwolone przez 1 Armię WP i Armię Czerwoną – mówi Robert Och, znany puławski historyk i regionalista. – Tymczasem prawda była zupełnie inna.
Pierwsze próby wyzwolenia Puław spod okupacji niemieckiej miały miejsce 22 lipca 1944 r. Tego dnia wydzielona grupa z placówki AK z Włostowic dowodzona przez kaprala Mariana Szczypę ps. „Wicher” zaatakowała kolumnę Niemców idących od strony Parchatki. Partyzanci ostrzelali ich i obrzucili granatami. Na pomoc ruszył silnie uzbrojony oddział niemiecki i akowcy wycofali się.
Trzeba pamiętać, że wówczas w Puławach stacjonowało dużo wojsk niemieckich. Były to odziały, które od początku wojny były obecne w mieście, a od 1944 r. dołączyły do nich żołnierze wycofujący się od wschodu.
