– Hejterka Emilia została wykorzystana, a w obliczu kłopotów pozostawiona sama sobie. Zwróciła się więc z prośbą o pomoc do drugiej strony – wyjaśnia adwokat Ewa Stępniak z Lublina, pełnomocnik Emilii Szmydt – bohaterki tzw. „afery Piebiaka”. Internautka miesiącami, w porozumieniu z ludźmi z Ministerstwa Sprawiedliwości szkalowała sędziów przeciwnych zmianom w sądownictwie.
Zapisy rozmów, będących dowodem skandalicznych praktyk ujawnił w ostatnich dniach portal Onet. Z opublikowanych materiałów wynika, że grupa sędziów na czele z byłym już wiceministrem sprawiedliwości Łukaszem Piebiakiem zorganizowała akcję oczerniania sędziów przeciwnych „dobrej zmianie”. Współpracowali przy tym z Emilią Szmydt – znaną w sieci hejterką.
Kobieta miesiącami pomawiała sędziów, publikując wpisy na Twitterze. Rozsyłała również do mediów kłamliwe informacje, które miały ich kompromitować. Z ujawnionych rozmów wynika, że wiceminister sprawiedliwości i inni sędziowie związani z resortem instruowali Emilię oraz przekazywali jej poufne informacje na temat wybranych sędziów. Później chwalili za „z rozmachem prowadzone czynności”.
• Hejterka Emilia postanowiła jednak ujawnić cały proceder i zwróciła się pomoc do sędziów i adwokatów zaangażowanych w obronę niezależnego sądownictwa. Jak do tego doszło?
Mecenas Ewa Stępniak: – Kiedy pani Emilia zerwała współpracę i znajomość z osobami z ministerstwa, została zupełnie sama. Pozostała z problemami, które wygenerowała jej działalność na zlecenie tych osób. Sama również podejmowała pewne inicjatywy, czego dowodzą jej wpisy na Twitterze. To jednak zlecone działania skończyły się sprawami cywilnymi i karnymi, które jeszcze się toczą. Pani Emilia została z tym sama, chociaż minister Piebiak wcześniej zapewniał ją, że „za czynienie dobra nie wsadzamy”. Jak przyszło co do czego to się okazało, że tej pomocy nie ma.
• Była przekonana, że ministerstwo ją ochroni?
– Ona to tak rozumiała, że jest bezkarna i nie będzie żadnej sprawy. Pani Emilia nie jest prawnikiem. Tymczasem jej wpisy pociągnęły za sobą konsekwencje. Pozwali ją m.in. sędziowie Gąciarek i Żurek, na których temat rozpowszechniała kłamliwe informacje. W tych sprawach była inwencja ze strony ministerstwa. To nie było samodzielne działanie pani Emilii. Nie miałaby dostępu do akt z informacjami, które ujawniała. Coś więc zostało jej doręczone.
• Prosiła o pomoc ministra Piebiaka?
– Nie wiem w jakiej formie, ale uważała, że skoro wszyscy sędziowie z którymi współpracuje wiedzą o procesach, to się nią zajmą i zaopiekują, Sprawią, że to zniknie i nie będzie żadnych procesów. Tymczasem oni zostawili ją na lodzie. Już dawno miała obawy, że jej wpisy mogą się źle skończyć. W opublikowanych rozmowach pytała, że są dowody na informacje, które ma rozpowszechnić. Jeden z sędziów odpowiedział jej, że nie ma. Ona postanowiła się zastanowić. Bez tych dowodów nie chciała ryzykować.
• Kiedy i dlaczego zakończyła się ta współpraca?
– To był przełom 2018 i 2019 roku. Sytuacja zaczęła się wówczas psuć. Były już pozwy i prywatne akty oskarżenia przeciwko pani Emilii. Została zdemaskowana jako hejterka Emi. Prasa wtedy o tym pisała. To znacznie skomplikowało jej życie. Została z tym wszystkim sama. Poza tym przestawały działać techniki, jakie na niej stosowano. Sprawiały, że robiła wszystko, czego oczekiwali sędziowie. Polegało to na podsycaniu jej entuzjazmu i zaangażowania w sprawę. Sprawiono, że się tym „nakręcała”. Przecież to wszystko robiła „dla Polski”. Miała takie przekonania. Przecież wcześniej przez wiele miesięcy hejtowała w sieci sędziów przeciwnych dobrej zmianie. Na taką zaangażowaną osobę było w ministerstwie zapotrzebowanie. Przecież to nie oni ją stworzyli, a jedynie wykorzystali. Sędziowie Piebiak i Iwaniec z pewnością byli dla pani Emilii autorytetami, ale tylko do momentu aż się wszystko rozpadło.
• Nagle zakończyła współpracę?
– Lojalnie uprzedzała, że jeśli nie uzyska wsparcia w sprawach sądowych lub choćby znalezieniu pracy, to pójdzie do kogoś innego. Oni już podejrzewali, co się może wydarzyć. W marcu opublikowała na Twitterze zdjęcie nagiego człowieka, które podpisała nazwiskiem sędziego (Arkadiusza Cichockiego, który był prezesem Sądu Okręgowego w Gliwicach. Po zdarzeniu podał się do dymisji. W lipcu hejterkaoświadczyła, że zdjęcie było fałszywe – red.). Pani Emilia zaczęła być wtedy postrzegana, jako osoba niebezpieczna, która może wykorzystywać zgromadzone materiały przeciwko dawnym szefom. Policja zrobiła jej wtedy przysłowiowy wjazd na chatę. Przeszukano jej mieszkanie i zabrano telefony oraz komputery. Postępowanie w tej sprawie prowadzi katowicka prokuratura, ale od pół roku nic się nie dzieje. Tymczasem jest to sprawa, która jak widać zasługiwała na dymisję wiceministra sprawiedliwości i odwołanie drugiego z sędziów. Pan minister Ziobro widział powody do ich odwołania, a prokuratura nie widzi powodów do podjęcia jakichkolwiek czynności. Zastanawiające, po co zabrała pani Emilii wszystkie dowody.
• Co się z nimi dzieje?
– Nic. Trzyma się je, by nie miała do nich dostępu. Pani Emilii nie postawiono zarzutów, bo wtedy miałaby status strony postępowania. Mogłaby więc przeglądać akta i je kopiować. Teraz formalnie jest nikim, nawet świadkiem. Może najwyżej składać błagalne wnioski o zwrot zatrzymanych przedmiotów, a prokurator nie musi ich oddawać. To trwa od marce. Nikt z nic nie wie, bo nie ma stron. Tylko twitterowy profil Kasta-watch od paru dni publikuje materiały z tego śledztwa. Ciekawe skąd mają te materiały.
• Prokuratura nie przejęła jednak wszystkich dowodów?
– Tylko te stare. Nowsze zapisy rozmów zostały zachowane w internetowej chmurze. Po przeszukaniu pani Emilia kupiła więc nowy telefon, zalogowała się do chmury i uzyskała dostęp do tych materiałów (dała go również pełnomocnikom, którzy pobrali oryginalne zapisy rozmów – red.). Niedługo później zostały one rozesłane do mediów. Były jednak obawy przed publikacją. Chodziło przede wszystkim o reakcję osób zainteresowanych. Dopiero Onet to opublikował.
• Kto płacił hejterce za szkalowanie sędziów?
– Za to co pisała nie płacił jej nikt. Nie robiła tego dla pieniędzy i żadnych nie brała. Z zapisów rozmów wynika, że była zrzutka drobnych kwot, np. na jakieś upominki dla dziennikarzy czy pani Emilii. Nie wiadomo jednak, jak to było technicznie realizowane. Pani Emilia twierdzi, że z tych zrzutek nie dostała żadnych pieniędzy. To miały być prywatne pieniądze od osób fizycznych, a nie z budżetu ministerstwa. Nie twierdzę, że podczas blisko dwuletniej współpracy nie otrzymała żadnych kwot, ale nie za to co pisała. To dotyczyło zupełnie prywatnych spraw.
• Emilia Szmydt oświadczyła w mediach, że żałuje swojej działalności. W obliczu kłopotów zmieniła przekonania?
– Nie, nadal ma prawicowe przekonania, Wszyscy pytają dlaczego przeszła na drugą stronę, a ona niczego takiego nie zrobiła. Nie jest jednak po stronie jakiejkolwiek partii. Nie udzielono jej pomocy, więc poprosiła o nią stronę, którą wcześniej hejtowała. Zakończyła współpracę, bo stała się mało sterowalna dla panów sędziów. Kiedy ją zdemaskowano w mediach, straciła wiarygodność. Nagle straciła jedyne oparcie po prawej stronie. Wszyscy się od niej odsunęli. Teraz musi odzyskać wiarygodność, znaleźć pracę, mieszkanie, a to nie jest proste, kiedy ma się etykietkę „hejterki”. Musi się z tego oczyścić, jeśli chce na nowo zacząć życie. Musi przyznać się do winy, przeprosić i żałować. Rzeczywiście żałuje, bo widzi konsekwencje swoich działań. W ostatnich miesiącach szukała pracy, rozsyłała CV. Bez powodzenia. Po chwili sprawdzania w internecie pracodawcy wiedzieli, że jest hejterką. Pani Emilia się załamała. Teraz też nie jest w dobrej kondycji.
• Obawia się o siebie?
– Tak, dlatego nie przebywa w swoim miejscu zamieszkania. Otrzymuje groźby, zarówno z anonimowych kont na Twitterze, jak i na stary i nowy telefon. Nie wiem, kto ustalił jej numer, który ma od kilku dni. Wiadomości przychodzą z internetowych bramek. Trudno więc będzie w przyszłości ustalić ich autora. Ona się boi, bo grożą jej śmiercią i uszkodzeniem ciała. Wszystko jest bardzo wulgarnie formułowane.
• Jej mąż, sędzia związany z KRS nie dodaje pani Emilii wiarygodności. Pisze o niej w sieci, jako o alkoholiczce z problemami psychicznymi.
– Jakie to ma znaczenie. Media nie publikują wywiadów z panią Emilią tylko dowody. Jeśli sędzia kwestionuje wiarygodność żony to powinien wiedzieć, że nie tędy droga. Przykładowo… mamy zabójstwo. Wszystko nagrywa się na monitoring. Widać sprawcę, mamy siekierę z odciskami i nagle ktoś mówi, że operator kamery to pijak. I co z tego? To nie ma żadnego znaczenia. Ja się dziwię panu sędziemu, że w toku sprawy rozwodowej popełnia taki ruch. Powinien znać orzecznictwo Sądu Najwyższego o zachowaniu małżonka w czasie sprawy rozwodowej. Poza tym, jako sędzia powinien zdawać sobie sprawę, że stan emocjonalny jego żony nie ma znaczenia. Jej telefon, niezależnie od nastroju właścicielki, robił kopie rozmów raz dziennie i my te kopie mamy. To nie pani Emilia ich zgubiła, tylko technologia.
• Jej znajomi sędziowie z ministerstwa nie przewidzieli, że jej publiczna działalność może ściągnąć kłopoty?
– Nie mam wysokiego mniemania o poziomie intelektualnym tych sędziów. Myślę, że tego nie antycypowali. Sądzę, że to było poza ich horyzontem intelektualnym. W takiej sytuacji powinni sprawić, by pracującej dla nich heterce było dobrze i by nikt nie mógł jej skrzywdzić. Przekazywali jej przecież, jako osobie nieuprawnionej informacje, do których dostęp ma wąskie grono osób. Każdy prawnik to wie i szybko dojdzie do wniosku, z jakiego organu musiała dostać konkretne dane. Jest więc sędzia z ministerstwa sprawiedliwości, a później z KRS oraz jego żona, o której wszyscy wiedzą, że to hejterka Emilia. Z nią korespondują w internecie inni sędziowie, np. wiceminister Piebiak. Komentują i lajkują sobie różne wpisy. Jakim cudem oni sobie wymyślili, że nikt ich z nią nie powiąże? Czy oni nie analizowali sytuacji? Nie zakładali, że pewne wpisy skończą się pozwami? Wszyscy musieli się uważać za bezkarnych. To również świadczy o ich poziomie intelektualnym. Sądzę, że wcale nie myśleli, że osoba które wykorzystują jako narzędzie do swoich celów, w pewnej chwili stanie pod ścianą. Poza tym o narzędzie trzeba dbać. Tymczasem pani Emilia dostała jedynie tandetną, plastikową figurkę huzara z dedykacją. To świadczy o tym, jak dosyć przebiegli, znacznie bardziej doświadczeni życiowo mężczyźni ją traktowali. Po prostu jej nie szanowali.