Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Inwestycja trwa sporo ponad rok, ale na trasie trudno znaleźć miejsca, które wyglądałyby na już gotowe.
(fot. Anna Szewc)
Miejscowi rozumieją, że duże inwestycje rządzą się własnymi prawami i muszą trwać. Ale jednak sposób prowadzenia prac w miejscach, gdzie przebudowywana jest droga krajowa nr 17 na odcinku z Zamościa do Łabuń, nie wszystkim się podoba.
Przebudowa niespełna 6-kilometrowego odcinka krajówki tuż za Zamościem ruszyła wiosną zeszłego roku. Kontrakt opiewający na 31 mln zł Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad podpisała z firmą Budimex. Zaplanowano wzmocnieniu konstrukcji nawierzchni, rozbudowę skrzyżowań oraz przebudowę systemu odwodnienia, a także budowę chodników, zatok autobusowych, bezpiecznych przejść dla pieszych i sygnalizacji na skrzyżowaniu w Kalinowicach.
Od razu zapowiadano, że prace będą się wiązały z utrudnieniami dla zmotoryzowanych, m.in. wprowadzaniem ruchu wahadłowego. I tak też się stało. Ci, którzy jeżdżą tą trasą od przeszło roku muszą mieć świadomość, że czasem będą musieli trochę postać, a poza tym trzeba jechać zdecydowanie wolniej, bo z powodu poustawianych wzdłuż drogi słupków szosa zrobiła się węższa.
– Niestety, jestem zmuszona tamtędy jeździć, bo pracuję w Zamościu, a mieszkam poza miastem. To jest koszmar, zwłaszcza w godzinach szczytu – mówi pani Aneta z Jatutowa. I narzeka, że trudności są wyraźnie odczuwalne, ale już postęp prac mało widoczny. – Miesiącami grzebali coś na poboczach, potem zabrali się za budowę chodników. To trwało jakoś strasznie długo – denerwuje się kobieta.
– Ja rozumiem, że nie da się wszystkiego zrobić naraz, ale skoro przebudowa ma służyć bezpieczeństwu, to już w trakcie można byłoby o bezpieczeństwie pomyśleć – przekonuje Wojciech Suchowicz, sołtys Wólki Panieńskiej, a jednocześnie radny gminy Zamość.
Jego zdaniem, drogowcy nie robią tego tak, jak powinni. – W ogóle nie wzięto pod uwagę faktu, że tu mieszkają ludzie. Jak kładli chodniki, przejść się nie dało, apelowałem o jakieś kładki dla matek z wózkami czy dla dzieci chodzących do szkoły, ale bezskutecznie – wspomina sołtys. Ostatnią, jedną z wielu interpelacji w sprawie drogi składał na ostatniej, lipcowej sesji. Tym razem zwrócił uwagę na głębokie wykopy, które w żaden sposób nie zostały zabezpieczone i ktoś może tam po prostu np. po zmroku wpaść. – Kopali rowy melioracyjne, to pozatykali je jakąś folią. Jak pada deszcz, woda się tam zbiera – wylicza Suchowicz.
O to, czy przy przebudowie krajówki wszystko idzie jak należy, zapytaliśmy w GDDKiA w Lublinie.
– Zadanie realizowane jest zgodnie z umową, w pełnym zakresie rzeczowym. Na obecnym etapie przebudowywana jest sieć wodociągowa, kanalizacyjna, gazowa i elektroenergetyczna. Prowadzone są też roboty ziemne związane z budową chodników, zjazdów, zatok autobusowych i rowów odwadniających – wylicza rzecznik Łukasz Minkiewicz.
Do zrobienia nadal jest tam sporo. Drogowcy muszą np. zająć się nawierzchnią w ciągu głównym, rozbudować skrzyżowania, bo póki co są nietknięte. Poza tym, nie wszystko poszło zgodnie z planem, bo w stosunku do tego co zakładano, z powodu „uwarunkowań gruntowych” trzeba było zrealizować więcej prac ziemnych. Dlatego, jak informuje rzecznik GDDKiA, „zajdzie konieczność uaktualnienia harmonogramu rzeczowo-finansowego inwestycji'. Co to oznacza? Przede wszystkim, że z Budimexem trzeba podpisać aneks do umowy i zapłacić więcej. To ma nastąpić do końca sierpnia. Na razie nie wiadomo, o ile koszty wzrosną. Nie można też wykluczyć, że nie uda się dotrzymać pierwotnie przyjętego terminu i inwestycja nie zakończy się w pierwszym kwartale 2023 roku.
Użytkownikom tej trasy nie pozostaje nic innego, jak uzbroić się w cierpliwość. – Z uwagi na to, że prace prowadzone są pod ruchem, prosimy kierowców i pieszych o szczególną ostrożność i stosowanie się do oznakowania tymczasowej organizacji ruchu – apeluje Minkiewicz.
