Odkrycie Guciowa

Odsłonięto pozostałości obiektów gospodarczych z wyłożonymi kamieniami paleniskami, fragmenty ceramiki sprzed tysiąca lat oraz części metalowego noża. Dokładne wyniki badań znane będą wkrótce.
Od IX do początku XIII wieku na terenie dzisiejszego Guciowa funkcjonował słowiański zespół osadniczy, składający się z grodu obronnego otoczonego kilkoma ciągami wałów kamienno-ziemnych. Na górze zwanej Monastyrz odkryto do tej pory trzy osady oraz sześć cmentarzysk kurhanowych liczących od kilkudziesięciu do ponad stu pochówków. Nasypy kurhanowe charakterystyczne są dla kultury trzcinieckiej z epoki brązu. Cmentarzyska z doliny Wieprza kryją pochówki z IX, X i pierwszej połowy XI wieku. Do czasu przyjęcia chrześcijaństwa wśród Słowian panował obrządek ciałopalny. Zmarłych palono na stosie, a następnie usypywano w tym miejscu ziemny kopiec, czyli kurhan.
Badania wykopaliskowe na terenie Guciowa oraz najbliższej okolicy prowadzili krakowscy archeolodzy w latach 60. i 70. Swoim zasięgiem objęły one wybrane kurhany oraz nieliczne obiekty na terenie osad. Wstępnie rozpoznano wówczas także charakter obronny grodu. Cztery lata temu archeolodzy wrócili do Guciowa. - Podczas budowy domu Staszek Jachymek odsłonił fragment obiektu mieszkalnego - mówi Andrzej Urbański, dyrektor Muzeum Zamojskiego. - Po przeprowadzeniu badań okazało się, że jest to półziemianka z drugiej połowy X wieku z paleniskiem. Takie cztery kąty sprzed tysiąca lat...
W zeszłym roku zamojscy archeolodzy wstępnie rozpoznali umocnienia obronne małego gródka położonego obok grodziska na Monastyrzu oraz ślady zasiedlenia w tak zwanej Słonecznej Dolinie, gdzie natrafiono m.in. na wędzarnię. - Dobrze byłoby kontynuować badania na terenie Guciowa, gdyż odkryty tam słowiański zespół osadniczy zasługuje na większą uwagę ze strony naukowców - twierdzi Andrzej Urbański. - Wszystko wskazuje na to, że w przyszłym roku tam wrócimy.