Murakami Haruki, „Sputnik Sweetheart”

Bohaterowie Murakamiego są jak sputniki – każdy krąży po swojej orbicie i nawet, jeśli ich drogi czasem się przetną, to nie dlatego, że coś ich połączy.

Młodziutka, wrażliwa i świetnie zapowiadająca się literacko Sumire zakochuje się w dużo starszej od niej Miou. Ta jednak nie potrafi odwzajemnić miłości mimo, że Sumire porzuca świetną karierę pisarki by stać się sekretarką swojej ukochanej. Obydwie jednak wyjeżdżają na jakiś czas do Grecji, ale tam Sumire znika. Za wszelką cenę stara się ja odszukać młody chłopak też beznadziejnie w niej zakochany. Właśnie – troje młodych obdarzonych wielką wrażliwością, wielkim potencjałem miłości, nie potrafi jej odnaleźć ani siebie w niej odnaleźć. Ich drogi czasem się spotkają, ale nic z tego nie wynika.

Prozy Murakamiego nie musi się polecać. Ma zagorzałych wielbicieli, którzy w każdej książce odkryją cząstkę siebie. Ten autor ma zresztą wielu przeciwników twierdzących, że Murakami się powtarza. Po pierwszej książce zauroczeni sięgali po następne konstatując, że nic nowego. Ale czy życie takich powtórek nam nie układa?

U tego pisarza jak zwykle fascynuje znakomity język, fabuła w której zawsze pulsuje jakieś napięcie choć opowieść płynie bardzo spokojnie. Jasność myśli, logika i to co wszystkim bliskie, co wielu przeżyło – ból samotności, jaki uwiera w życiorysie bohaterów – oto najważniejsze walory tej książki