Krakowskie Przedmieście i okolice. Tak kiedyś wyglądało centrum Lublina

Nazwa Krakowskie Przedmieście – dawniej – nie oznaczała wyłącznie ulicy. W czasach średniowiecznych oraz w epoce renesansu określano w ten sposób całą dzielnicę, znajdującą się naprzeciw Bramy Krakowskiej.

Natomiast Przedmieściem nazywano wtedy osady znajdujące się poza murami miejskimi, które były wyłączone z prawa miejskiego, ale utworzone na gruntach należących do miasta. Po obwarowaniu Lublina przez Kazimierza Wielkiego, Krakowskie Przedmieście zostało zbudowane poza granicami murów miejskich.

Są dwie teorie na temat lokalizacji Krakowskiego Przedmieścia.

Pierwsza mówi, że ówczesny trakt krakowski biegł na wprost Bramy Krakowskiej, dzisiejszą uliczką Kozią, dalej ulicą Narutowicza do dawnej posiadłości wizytek, następnie pod kątem prostym stykał się z ulicą Krakowskie Przedmieście, na wysokości numeru 72. Następnie biegł dzisiejszą ulicą Radziszewskiego obok kaplicy KUL i dalej na południowy zachód. Świadczy o tym wylot Bramy Krakowskiej, wymierzony w stronę uliczki Koziej, a nie obecnego Krakowskiego Przedmieścia.

Według drugiej teorii dawna ulica miała taki sam przebieg, jak dzisiejsza. Ma o tym świadczyć położenie kościoła św. Ducha, który, stojąc od 1419 roku w tym samym miejscu, miał znajdować się tuż przy trakcie krakowskim.

W 1996 r. Rada Miejska podjęła decyzją o zamianie tzw. wąskiego Krakowskiego Przedmieścia od ulicy Kapucyńskiej do placu Łokietka na deptak. Zlikwidowano jezdnię, zastępując ją eleganckim chodnikiem. Oficjalne otwarcie deptaka odbyło się 8 października 1997. Na tej części Krakowskiego Przedmieścia powstało szybko wiele kawiarń, między nimi reaktywowana w tym samym, co niegdyś budynku, cukiernia Chmielewskiego.