Remontowali drogę, a znaleźli ludzkie szczątki. Archeolodzy: Są dwie hipotezy

Badania archeologiczne w Siedliskach Drugich rozpoczęto we wrześniu. W trakcie remontu drogi powiatowej drogowcy odkryli fragmenty ludzkich kości. Wykonawca robót poinformował o tym fakcie Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, a na miejscu pojawili się archeolodzy.

Podczas badań odnaleziono dziesięć obiektów: osiem pozostałości grobów i dwa niewielkie skupiska kości. Zmarli – w tym również dzieci – byli ułożeni na wznak, bez trumien.

– Nie znaleziono również zabytków ruchomych, pozwalających na ustalenie chronologii cmentarza – mówi Dariusz Kopciowski, lubelski wojewódzki konserwator zabytków. I dodaje, że jest to tym trudniejsze, że archiwalne źródła nie wspominają o istnieniu w Siedliskach Drugich nekropolii. Na mapach z lat 1801-1804 to miejsce oznaczone jest krzyżem. Na późniejszych mapach tego symbolu już nie ma. – Brak jest również informacji potwierdzających ewentualne istnienie w przeszłości świątyni w bliskim sąsiedztwie odkrytego cmentarza, z którą można byłoby wiązać odkryty cmentarz – zaznacza Kopciowski.

Archeolodzy wysuwają dwie hipotezy dotyczące powstania miejsca pochówków. Pierwsza wiąże je z obecnością w okolicy braci polskich, którzy swoje nekropolie lokalizowali na wzniesieniach i z dala od siedzib ludzkich. Druga mówi o zarazie, jaka mogła dotknąć mieszkańców Siedlisk. W takiej sytuacji cmentarze również zakładano daleko od osad ludzkich.

Na obecnym etapie nie jest możliwe określenie chronologii i zasięgu odkrytego cmentarza. Autorzy badań za bardziej prawdopodobną uznają koncepcję ariańską i datują go na drugą połowę XVI w. – połowę XVIII w. – mówi konserwator. Znany nie jest także zasięg cmentarza. Archeolodzy pracowali jedynie w miejscu, w którym dokonano odkrycia. Stający na pobliskim wzniesieniu krzyż pozwala sugerować, że groby ciągną się w kierunku sąsiedniej prywatnej posesji.

Ekshumowane szczątki zostały przeniesione na cmentarz rzymskokatolicki w Siedliskach Drugich.