Bartosz

Polska forma imienia Bartłomiej. Również przyjęte jako stare, polskie imię (od słowa bartnik lub imiona Bartodziej). W Polsce używane w średniowieczu w formach Bartek, Bartel, Bartko, Bartodziej.

Bartosz i Bartłomiej to w zasadzie jedno i to samo imię. Drobna zmiana brzmienia powoduje jednak istotne skutki: imię Bartosz inaczej działa na swojego "nosiciela" i, wbrew pozorom, wcale nie skłania do beztroski i młodzieńczej nieodpowiedzialności. Przeciwnie: Bartosz to imię twardsze i surowsze od jowialnego Bartłomieja.

Bartoszowie instynktownie czują się odpowiedzialni za innych (co ujawnia się już w przedszkolu), a w późniejszym życiu pociągają ich wysokie urzędy i rozwiązywanie spraw zbyt trudnych dla większości ich kolegów. Życie pojmują jako zadanie i obowiązek. Za to wspólną cechą Bartłomiejów i Bartoszów są ich wielkie zasoby energii, którą potrafią uruchomić w razie potrzeby.

> Bartosz, kasztelan gorzowski (XIII w.)
> Bartosz Głowacki, kosynier spod Racławic (ok. 1758-9 VI 1794)
> Bartuś Obrochta, gawędziarz i muzyk góralski
> Bartosz Kizierowski, pol. mistrz Europy w pływaniu (na 50 m stylem dowolnym).

> Bartosz na Gierzyka, a Gierzyk na Bartosza każe.
> Bartosz! jak się masz? Tak jak o mnie dbasz.
> Sam Bartek zje, ale sam nie zrobi.
> Sam Bartek zrobił, sam Bartek zjadł.
> Bartosz za swój grosz.
> Niech pan panem będzie, a z wygodą sługa,
> Bartosz do siekiery, a Maciek do pługa.
> Co chłop, to Bartek!
> Zalecał się Bartek Marynie, gdy zoczył kiełbasy w kominie.

> 21 kwietnia