Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
W środę (4 kwietnia) o godz. 18.00 w Galerii Gardzienice Ośrodka Praktyk Teatralnych "Gardzienice” w Lublinie (ul. Grodzka 5a) odbędzie się wernisaż wystawy pt. "Niebiańska Pasja Doroty Lampart”.
Na wystawie zostaną zaprezentowane obrazy wypożyczone ze zbiorów Muzeum Etnograficznego im. S. Udzieli w Krakowie, a wśród nich słynny obraz artystki "Niebo”.
Dorota Lampart żyła prawie sto lat. Widziana była zazwyczaj przez pryzmat swojego talentu, ale także samotności, biedy i odmienności. Mówiono o niej różnie: Dorotka, Dorcia, Dorka z Czarnotowej, "głupia Dorka”, "leniwa Dorka”, dziwaczka, niechluj, brudas, malarka, artystka ludowa, "nasza artystka”, wybitna twórczyni ludowa.
Budziła skrajne i niejednoznaczne uczucia. Żyła w biedzie i prymitywnych warunkach, i chętniej w towarzystwie zwierząt niż ludzi. Nie była typową malarką ludową, która cieszy się uznaniem lokalnej społeczności – była zadziorna, pewna siebie, humorzasta, ale też zabawna i utalentowana. Nie tylko malowała. Pięknie haftowała, śpiewała.
Nie rozumiała rytmu przyrody, którym żyje wieś. Nocami chodziła po lesie i śpiewała. Zamknięta w górskiej wiosce, w ruderze ze zwierzętami, marzyła o tym, że ktoś lub coś odmieni jej los. Wierzyła, że lepszy świat pokazuje w swoich świętych obrazach.
Malowała anioły, święte sceny, symboliczne obrazy religijne, które opatrywała krótkimi narracjami. Malowała, na czym popadło – słynne dziś "Niebo” namalowała na papierze pakunkowym i wykleiła kolorowymi skrawkami.
Artystka zmarła w 2005 roku.
Kuratorem wystawy jest Zuzanna Zubek-Gańska, oprawa graficzna – Jacek Gański.
Kmo.
Dorota Lampart żyła prawie sto lat. Widziana była zazwyczaj przez pryzmat swojego talentu, ale także samotności, biedy i odmienności. Mówiono o niej różnie: Dorotka, Dorcia, Dorka z Czarnotowej, "głupia Dorka”, "leniwa Dorka”, dziwaczka, niechluj, brudas, malarka, artystka ludowa, "nasza artystka”, wybitna twórczyni ludowa.
Budziła skrajne i niejednoznaczne uczucia. Żyła w biedzie i prymitywnych warunkach, i chętniej w towarzystwie zwierząt niż ludzi. Nie była typową malarką ludową, która cieszy się uznaniem lokalnej społeczności – była zadziorna, pewna siebie, humorzasta, ale też zabawna i utalentowana. Nie tylko malowała. Pięknie haftowała, śpiewała.
Nie rozumiała rytmu przyrody, którym żyje wieś. Nocami chodziła po lesie i śpiewała. Zamknięta w górskiej wiosce, w ruderze ze zwierzętami, marzyła o tym, że ktoś lub coś odmieni jej los. Wierzyła, że lepszy świat pokazuje w swoich świętych obrazach.
Malowała anioły, święte sceny, symboliczne obrazy religijne, które opatrywała krótkimi narracjami. Malowała, na czym popadło – słynne dziś "Niebo” namalowała na papierze pakunkowym i wykleiła kolorowymi skrawkami.
Artystka zmarła w 2005 roku.
Kuratorem wystawy jest Zuzanna Zubek-Gańska, oprawa graficzna – Jacek Gański.
Kmo.
