KPWIK: Nie ma prezesa, nie będzie toyoty

Roczna toyota sienna została kupiona do Kraśnickiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w październiku 2008 roku. Auto kosztowało 64 tys. 900 zł. Przypłynęło do Polski ze Stanów Zjednoczonych. – My samochodu specjalnie nie sprowadzaliśmy, zrobiła to firma, od której kupiliśmy auto – wyjaśnia Sławomir Ćwikła, ówczesny prezes KPWiK, który w imieniu spółki kupował vana. – To była bardzo dobra cena jak na takiej klasy auto. W tamtym czasie dolar był tańszy niż obecnie, kosztował 2 zł.

Samochód, którym jeździł głównie prezes firmy, służył m.in. do przewożenia próbek wody do badań. – Nie mieliśmy wtedy samochodów, w których mieściłaby się lodówka do przewożenia próbek. Do Lublina jeździliśmy raz w tygodniu lub raz w miesiącu – wyjaśnia Ćwikła. – Poza tym w tym czasie zlikwidowaliśmy kilka naszych samochodów – żuka, poloneza i lublina, więc jakieś auto i tak musieliśmy kupić. Mogliśmy zdecydować się również na citroëna berlingo, ale nowy kosztowałby tyle samo, co toyota.

W styczniu tego roku nowa rada nadzorcza spółki odwołała z funkcji prezesa KPWiK. Zaś temat firmowego samochodu pojawił się na jednym z posiedzeń nowo wybranego zarządu. Postanowiono auto sprzedać. – Pojawiło się pytanie, czy utrzymanie tak drogiego pojazdu jest zasadne – tłumaczy Ireneusz Jach, p.o. prezesa KPWiK. – Rada nadzorcza zobowiązała zarząd spółki do sprzedaży tego samochodu.

Członkowie rady uważają, że toyota jest droga w utrzymaniu. – Samochód pali jakieś 16–18 litrów na 100 km – wylicza Jach. – W 2010 roku jego eksploatacja kosztowała spółkę 29 tys. zł, w 2009 r. – 33 tys. zł, zaś zaraz po zakupie auta w ciągu 3 miesięcy wydano aż 10 tys. zł – wylicza Jach.

I dodaje, że firma ma kilka innych samochodów, do których zmieści się lodówka o rozmiarach 130 na 72 na 84 cm.