Nowe miejsce w Lublinie dla osób dorosłych z niepełnosprawnością. Rodzice prosili o to od lat

– Dorosłe osoby z niepełnosprawnością i ich starzejący się rodzice potrzebują wsparcia nie tylko w formie pobytu dziennego, ale niejednokrotnie również opieki całodobowej. Obecnie na terenie Lublina jest bardzo duże zapotrzebowanie na taki rodzaj wsparcia – przekonuje Monika Głazik z biura prasowego Ratusza. – Młodzież z niepełnosprawnością wychodząca z systemu oświaty często ma problem w uzyskaniu miejsca, w którym mogłaby godnie funkcjonować w grupie rówieśniczej.

– Rodzice dorosłych osób z niepełnosprawnością od lat zabiegają o utworzenie placówki, w której ich dzieci mogłyby kontynuować trwającą po kilkanaście lub kilkadziesiąt lat terapię i rehabilitację – podkreśla Głazik i zapewnia, że osoby korzystające z nowej placówki będą mieć odpowiednią opiekę. – Oprócz możliwości zamieszkiwania, będą miały zapewnione wsparcie w zakresie potrzeb zdrowotnych, pielęgnacyjnych i rozwojowych.

Centrum Opiekuńczo-Mieszkalne ma powstać przy ul. Poturzyńskiej 1 obok prowadzonego przez miasto Dziennego Ośrodka Adaptacyjnego dla Dzieci i Młodzieży z Niepełnosprawnością Intelektualną. Na ostatnim posiedzeniu Rada Miasta wpisała na listę przyszłorocznych wydatków 120 tys. zł na opracowanie dokumentacji projektowej nowego budynku.

– Całość inwestycji prognozujemy na ok. 4 mln zł – poinformowała radnych Monika Lipińska, zastępczyni prezydenta Lublina ds. społecznych. – Planujemy pozyskanie 2,7 mln zł dofinansowania z rządowego programu „Centra Opiekuńczo-Mieszkalne”.

Pieniądze z rządowego programu mogą być przyznane nie tylko na wzniesienie od podstaw i wyposażenie budynku. Dofinansowanie może obejmować również późniejsze funkcjonowanie ośrodka: od kosztów energii elektrycznej, wody czy wywozu śmieci, przez koszty wynagrodzeń personelu, po finansowanie transportu podopiecznych i ich wyżywienia.

Zgodnie z wymogami Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nowe Centrum Opiekuńczo-Mieszkalne miałoby zatrudniać nie mniej niż jednego opiekuna na każdych trzech podopiecznych oraz personel pielęgniarski. Musiałoby też zapewnić dodatkowych asystentów dla osób o specjalnych potrzebach wynikających np. z epilepsji, niepełnosprawności sprzężonych czy spektrum autyzmu.