Bracia Cugowscy

Dwudziestopięcioletni dziœ Wojtek debiutował przed paroma laty jako wokalista grupy Tipsy Train, potem œpiewał i grał na gitarze w Alligators, ostatnio w Exit. W tym roku wystąpił u boku ojca na albumie „Integralnie”, wybornie akompaniując mu w jednym utworze na gitarze. Dwudziestodwuletni Piotr dał się szerzej poznać na początku ubiegłego roku w filharmonii lubelskiej jako interpretator utworów bożonarodzeniowych w widowisku „Gwiazda nadziei”. Wyszedł na scenę, by zaœpiewać bodajże dwa utwory; szybko opanował tremę i stanął na wysokoœci zadania. Ma duży głos, który – na szczęœcie – nie jest kopią ojcowskiego. Różne są barwy; podobna jest zaœ siła i trochę sposób œpiewania (długie ciągnięcie dŸwięków, rozmaite ozdobniki melodii, grymasy). Do stacji radiowych w całej Polsce trafia właœnie pierwszy singel w karierze Piotra. Piosenkę „Dotknąć nieba” napisali gitarzysta Budki Suflera Marek Raduli (kompozycja) i Andrzej Mogielnicki (słowa). W nagraniu uczestniczyły obok Radulego takie znakomitoœci jak perkusista Michał Dąbrówka i basista Wojciech Pilichowski. Cugowskiemu towarzyszy aż pięcioro wokalistów, w tym w pierwszym planie Alicja Bachleda-Curuœ. Rzecz nie jest odkrywcza, to mocno konserwatywna stylistycznie rockowa ballada, ale wpada w ucho.
Jako się rzekło, ostatnio bracia połączyli siły i najczęœciej można usłyszeć ich w akustycznym duecie – Piotr œpiewa i gra na tamburynie, Wojtek akompaniuje mu na gitarze klasycznej. Jak mówią, do takiego układu przekonał ich najmocniej album „Starkers in Tokyo” firmowany przez grupę Whitesnake, ale będący zapisem akustycznego koncertu wokalisty Davida Coverdale’a z grającym na gitarze Adrianem Vandenbergiem.
W takiej skromnej aranżacyjnie, bardzo trudnej, formule Cugowscy wystąpili niedawno w Kawiarni Artystycznej „Hades”. Przyciągnęli niemal komplet publicznoœci. Wykonali około trzydziestu piosenek. Były utwory bardzo znane jak „IdŸ precz” i „Lokomotywa z ogłoszenia” Perfectu, „Dust in the Wind” grupy Kansas, „Don’t Let Me Be Misunderstood” The Animals, „All Right Now” Free czy „Yesterday” The Beatles. Nie zabrakło piosenek ze wspomnianego longplaya Whitesnake. To znakomite – szczególnie w aspekcie wokalnym – wzorce, ale zarazem bardzo trudne do udŸwignięcia. Piotr stanął na wysokoœci zadania. Mogły podobać się także nieszablonowe akompaniamenty Wojtka. Publicznoœć była zachwycona.
Chociaż bardzo udane, akustyczne występy nie wyczerpują ambicji braci. Zapowiadają oni serię koncertów „z prądem” i w rozbudowanym składzie.