Rok rosyjskiej pełnowymiarowej wojny w Ukrainie – to jedno w wielu haseł, pod jakim odbyło się rocznicowe spotkanie uchodźców z Ukrainy z prezydentem miasta Krzysztofem Żukiem oraz wspierającymi uchodźców Polakami na placu Litewskim. W wydarzeniu wziął udział także Krzysztof Stanowski z Centrum Współpracy Międzynarodowej UM, a także Artem Valah z Konsulatu Ukrainy.
– Dziewczyny z Ukrainy otworzyły fundację Siła Jedności, która pomaga braciom Ukraińcom, jak również kultywuje pamięć o naszej ojczyźnie. Zebraliśmy się dziś, żeby pokazać naszym braciom, że pamiętamy i myślami jesteśmy w domu. Pragniemy pokazać naszym dzielnym żołnierzom, że jesteśmy z nich dumni, bardzo doceniamy to, co robią dla kraju. To spotkanie to również podziękowanie polskiemu narodowi za pomoc, wsparcie i jedność, bo jesteśmy braćmi – mówi Viktoriia Zakharova pochodząca z Kijowa i mieszkająca od początku wojny w Lublinie organizatorka wydarzenia.
– Przyjechałam do Polski, do Lublina z dwójką dzieci w marcu. Uciekaliśmy przed wojną. Bardzo dużo ludzi zginęło. Jesteśmy tu dziś by Ukraińcy pamiętali o naszych braciach, by nadal byli jednością. Wszyscy wspólnie musimy dążyć do końca wojny, by nasze dzieci mogły wrócić do domu – podkreśla Veronika Bilous.
– Mieszkam w Polsce od dawna. Uczę ludzi z Ukrainy języka polskiego. Od początku wojny zapotrzebowanie znacząco wzrosło. Angażujemy się też w wiele przedsięwzięć związanych z pomocą Ukrainie. W tej chwili tworzymy świece okopowe, które bardzo pomagają żołnierzom na froncie – mówi Yuriy Senyuta.
– Dobry wieczór, my z Ukrainy – takimi słowami przywitał zgromadzonych rodaków Artem Valah i podziękował Lublinianom za pomoc humanitarną nie tylko na terenie Lublina, ale również w Ukrainie. Dziękując za pomoc, jedność i braterstwo, podkreślił równocześnie, jak wiele znaczy otwarcie drzwi w domach przez lublinian dla narodu ukraińskiego.
Zebrani przygotowali znicze, polskie i ukraińskie chorągiewki, niebiesko-żółte filtry na latarki smartfonów oraz wielką złączoną flagę Polski i Ukrainy. Zgromadzeni odśpiewali hymn Ukrainy, Czerwoną Kalinę, Dziewczyna Ukraina, były też okolicznościowe przemówienia, deklamowanie wierszy i łzy wzruszenia.