Po 14 latach sporów w sądach zachodnia część obwodnicy Lublina dostała wreszcie zielone światło. Brakuje tylko pieniędzy.
– Sąd stwierdził, że przez przeciwników tej inwestycji są nieuzasadnione – mówi Krzysztof Nalewajko, rzecznik lubelskiego oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.
Przeciwko budowie tej trasy od 14 lat protestują stowarzyszenia i osoby prywatne. Chwytają się różnych argumentów: od ekologii po procedury prawne. W efekcie prace przy odcinku obwodnicy, który miał powstać jako pierwszy, zatrzymały się na etapie projektu.
Ostatni spór dotyczył decyzji środowiskowej. Przeciwnicy budowy trasy żądali oceny dodatkowych sześciu wariantów przebiegu drogi. Nie zgodzili się z tym ani sędziowie Naczelnego, ani Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Drogowcy odetchnęli z ulgą. Ale mieszkańcy składać broni nie zamierzają.
– W sumie było aż 7 wariantów tej drogi. Wybrano najgorszy – mówi pan Piotr, właściciel posesji położnej 40 metrów od planowanej obwodnicy. – Od samego początku wszelkie działania związane z planowaniem tej drogi są wykonywane z naginaniem lub nawet naruszaniem prawa. Tak tego nie zostawimy. Myślimy o skierowaniu sprawy do Strasburga – zapowiada.
Zachodnia część obwodnicy Lublina ma łączyć S-17 (budowa ekspresówki do Warszawy ma zakończyć się w grudniu 2013) z drogą krajową numer 19 (w kierunku Kraśnika). Realizacja tej inwestycji jest przewidziana na lata 2014-2020, o ile w budżecie państwa znajda się na to pieniądze. Kilka miesięcy temu rząd uznał budowę zachodniej obwodnicy i DK 19 na odcinku Lublin-Rzeszów za priorytet.
To nie koniec dobrych wiadomości dla kierowców. Nie ma już także żadnych formalnych przeszkód, by podpisać umowę z firmą, która ma zbudować przedłużenie al. Solidarności w kierunku obwodnicy Lublina na S17. Urząd Zamówień Publicznych, po rutynowej kontroli miejskiego przetargu na tę inwestycję, nie ma żadnych zastrzeżeń. Budowa ma pochłonąć 319 mln zł. Prace powinny zacząć się we wrześniu.
HISTORIA NAJDŁUŻSZEJ DROGOWEJ PRZEPYCHANKI W POLSCE
2000-2001 – Powstaje koncepcja programowa, która rozpatruje sześć wariantów przebiegu. Komisja Oceny Przedsięwzięć Inwestycyjnych przyjmuje przebieg trasy według połączonych wariantów: IV i V
2003 – Grupa radnych Gminy Konopnica proponuje kolejny, siódmy wariant. Po analizie okazuje się droższy
2.05.2005 – Wojewoda wydaje decyzję lokalizacji S19 od węzła Dąbrowica do granicy z gminą Konopnica
30.08.2005 – Wojewoda wydaje decyzję lokalizacji S19 na terenie gminy Konopnica, od granicy z gminą Jastków do włączenia do istniejącej DK 19
27.10.2005 – Minister Infrastruktury utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję lokalizacyjną dla S19 na odcinku węzeł Dąbrowica - węzeł Konopnica
30.11.2006 – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddala skargę od decyzji lokalizacyjnej
9.08.2007 – Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną od wyroku WSA w Warszawie
2007 – Powstaje raport o oddziaływaniu drogi na środowisko
4.01.2008 – Do Urzędu Wojewódzkiego trafia wniosek o wydanie decyzji środowiskowej
20.03.2009 – RDOŚ wydaje decyzję o uwarunkowaniach środowiskowych
2.11.2009 – Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję
14.07.2011 – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchyla decyzję GDOŚ.
6.03.2012 – NSA uwzględnia skargę kasacyjną złożoną przez GDDKiA, uchyla wyrok WSA i przekazuje do ponownego rozpatrzenia
2.08.2012 – WSA oddala skargę uznając że postępowanie środowiskowe było przeprowadzone zgodnie z obowiązującym prawem