Mój świat to książki

Z elementarza brajla dowiemy się, że literze A odpowiada w alfabecie dla niewidomych jeden punkt, B - dwa punkty i tak dalej. Z sześciu punktów odpowiednio zestawionych tworzy się 63 znaki czytane palcami.
- Widzący powie, że nauczenie się brajla jest trudne. Ale przecież on musi zapamiętać kształt każdej litery, a ja tylko tyle, że jest 6 punktów, a odpowiedni ich układ daje literkę - swoją odpowiedzią Wolski uprzedza pytanie, które chciałam zadać.
Pan Andrzej naszą rozmowę urozmaica pokazem. Włącza monitor, żebym mogła zobaczyć, co napisze. - Ja go nie używam. Po prostu słyszę tekst, który wystukuję na klawiaturze - wyjaśnia.
- Zapiszę kilka wyrazów - proponuję, kierowana ciekawością. - A proszę bardzo. Potem je odczytamy - zgadza się gospodarz i uruchamia sprzęt. - Kolonia, wakacje... - odzywa się po chwili udźwiękowiony komputer, gdy wstukuje kolejne wyrazy.

Sztuki operowania brajlem nauczył się w Szkole Podstawowej w Laskach. Tam też ukończył zasadniczą szkołę zawodową, uzyskując uprawnienia ślusarza narzędziowego. Potem było wieczorowe liceum w Lublinie i trzy lata studium pedagogicznego, a także praca w spółdzielni niewidomych.
W tamtych czasach poznał żonę Grażynę, z którą ma dwóch synów i dwie córki. W Białej Podlaskiej Wolscy mieszkają od lat. Pan Andrzej kierował niegdyś miejscowym okręgiem Polskiego Związku Niewidomych. Oprócz pracy na zlecenie dla wydawnictwa pisuje artykuły do czasopism dla niewidomych, honorowo oddaje krew, działa społecznie w PZN.
- Jacek, daj Maćkowi jeść - przerywa naszą rozmowę i zwraca się do syna, który w sąsiednim pokoju ogląda telewizję. Maciek to kot przybłęda. Właśnie wszedł i miauczeniem daje znać, że jest głodny. Są jeszcze trzy psy (Ina, Patrycja i Matylda), wcześniej bezdomne, zabrane do domu z ulicy.

Życiorysy: Jadwigi Stańczak, niewidomej poetki; Jerzego Szczygła, pisarza; Michała Kaziowa - niewidomego polonisty bez rąk wraz z fragmentami ich utworów znajdują się w podręczniku do nauki brajla. Tę książkę pan Andrzej zawsze ma na wyciągnięcie ręki.
- Poprzednio opracowałem Kubusia Puchatka. Teraz na warsztacie mam powieść Michaela Ende Momo dla dzieci. Pracując od rana do wieczora przez tydzień przerabiam około 250 stron komputerowych, a za jedną płacą nam 2 złote - mówi pan Andrzej. Liczba mnoga jest tu jak najbardziej na miejscu, bo w pracy pomaga mu żona. Jej oko jest niezbędne przy korekcie tekstu.
Pomoc lektorska najbliższych i brajl - to były narzędzia, którymi posługiwał się pan Andrzej, zanim 3 lata temu zaczął współpracę z wydawnictwem. A dzisiaj w jego katalogu znajdują się już 164 tytuły klasyki literatury światowej.
Ale według Wolskiego brajl jest coraz mniej popularny, gdyż mniej ludzi niż kiedyś cierpi na całkowitą utratę wzroku. A poza tym naprzeciw potrzebom niepełnosprawnych wychodzi technika. Kto tylko może, kupuje sprzęt "gadający” - w tym książki na kasetach czy płytach. Wtedy jest w stanie zapoznawać się z treścią wszystkiego, co napisane. Nawet z tym, co publikują codzienne gazety. Wystarczy skaner i komputer ze specjalnym programem, który przetwarza druk na słowa wydobywające się z edytora dźwięku.
- Gdyby nie mój książkowy świat, byłbym pewnie złośliwy dla wszystkich z mojego otoczenia i zamęczał ich sobą. A to zajęcie po prostu urozmaica mi życie - stwierdza.