Jakie czynniki powodowały pogarszanie sytuacji zdrowotnej ludności? Jednym z nich jest mała ilość niskiej jakości pożywienia.
Przed wybuchem wojny jadłospis zależał od statusu materialnego rodziny. Jednak większa część ludności, zwłaszcza mieszkająca w małych miasteczkach i na wsi, odżywiała się niezdrowo. Przeważały posiłki roślinne, mączne, na bazie mleka. Dominowały potrawy z ziemniaków, kapusty, nieraz był to chleb czy kasza, rzadziej roślinny strączkowe, buraki, brukiew, marchew. Do wyjątków należało mięso.
W czasie wojny jadłospis niewiele się zmienił. Jeszcze większemu ograniczeniu uległo mięso, co związane było ze stratami w pogłowiu zwierząt oraz przymusowym skupie bydła i trzody chlewnej. Na obszarze okupacji austro-węgierskiej wprowadzono tzw. dni bezmięsne. W 1916 r. były nimi wtorki, czwartki i soboty. W następnych miesiącach dni te ulegały zmianie. Spadła kaloryczna wartość dziennego spożycia, wynosząca przed wojną 3097 kalorii do 891 kalorii w 1918 r.
Tak oto kłopoty aprowizacyjne wpływały na pogarszanie stanu zdrowotnego mieszkańców.
