Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Książkę zna chyba każdy, bo swego czasu była lekturą szkolną. Czy jest nią nadal nie wiem, ale wszystko wskazuje, że tak jest.
Z ankiety przeprowadzonej wśród krewnych i znajomych wynika jednak, że większość z nas zna tylko fragment tej historii ograniczonej do tego, co rozegrało się podczas II wojny światowej. I ja do tej grupy zresztą należę i przyznam, że nie miałam pojęcia o tym, że istnieje historii ciąg dalszy. Przyznając się do własnej indolencji w tym temacie biję się w piersi i dodaję, że zaległości udało mi się już nadrobić.
W książce przygotowanej przez wydawnictwo Albatros znajdują się na szczęście wszystkie części powieści obejmujące lata 1942-1948. „Śmierć po raz pierwszy” koncentruje się na niemieckiej okupacji i dywersji. „Śmierć po raz drugi” dotyczy powstania warszawskiego, a „Życie” opowiada o powojennej rzeczywistości w kraju i na emigracji. I chyba właśnie ta ostatnia część jest najbardziej przejmująca. Bo niby wojna się skończyła, niby nie powinno nam już towarzyszyć wszechobecne widmo śmierci i strachu, ale czy rzeczywiście tak jest? Czy bohaterowie mogą wreszcie normalnie żyć? Warto to sprawdzić.
