Nieprawdą jest, że podczas pożarów okna PCW wydzielają trujące substancje. PCW jest trudno zapalne, samogasnące, to znaczy – nie zapali się samodzielnie, a po odjęciu źródła ognia nie będzie się palić. Nie są szkodliwe dla zdrowia tak samo, jak plastikowe kubeczki, łyżki czy otuli-ny kabli i wiele innych wyrobów z tworzyw sztucznych. Profile PCW są oceniane przez Pań-stwowy Zakład Higieny.
Ponadto PCW produkowane jest z surowców kopalnych, to jest z soli kuchennej i ropy nafto-wej. Okna z PCW nie zatruwają środowiska, bo nie wydzielają trucizn, tak jak środowiska nie zatruwają butelki PET. Osobna sprawa to ich wieczna trwałość. Można powiedzieć, że wyroby z PCW zaśmiecają środowisko, jak i inne tworzywa. Zużyte okna nie powinny być wyrzucane na wysypisko, lecz poddawane recyklingowi.
Niektórzy przeciwnicy zarzucają, że z upływem czasu kolorowe okna odbarwiają się, a białe – żółkną. Kolor okien z PCW nie ulega zmianie; okna białe nie żółkną, gdyż do PCW dodawane są stabilizatory zapewniające zachowanie barwy. Jeśli coś takiego ma miejsce, może to być wyłącz-nie wina nieprawidłowo dobranej mieszanki stosowanej w produkcji profili – na przykład brak jakiegoś składnika czy niedokładne wymieszanie. Czasami winę za zażółcenie ponoszą kwaśne deszcze.
Bezwzględna konieczność spowodowała rozwój produkcji okien z PCW, między innymi wyni-kająca z potrzeby ochrony deficytowych lasów. Okna z drewna są w krajach Europy Zachodniej niesłychanie drogie, są towarem luksusowym, a na przykład w Danii skutecznie zbojkotowano okna z drewna egzotycznego.
Okna z PCW mają zastosowanie w każdym rodzaju budownictwa, w tym użyteczności pu-blicznej – szkołach, szpitalach – a nawet zabytkowym i nie ma przeciwwskazań do ich stosowa-nia.
Są bardzo trwałe i szczelne. Prawidłowo wykonane i zamontowane wytrzymają nawet 40 lat. Niestety, ich zbyt wysoka szczelność jest źródłem powstawania zawilgoceń, pleśni na ścianach i rozwoju grzybów. (E)