Córka chrzestna Jana Karskiego nie weźmie udziału w odsłanianiu "jego” ławeczki

W poprzednich latach niemal identyczne ławeczki z tej samej odlewni i tego samego autora "uszczęśliwiły”: kampus Uniwersytetu Georgetown w Waszyngtonie, Kielce, front polskiego konsulatu w Nowym Jorku, Łódź, kampus uniwersytecki w Tel Awiwie. Inicjuje je ta sama grupa osób uważająca, że jest to świetna forma upamiętnienia.

Odmiennego zdania są najbliżsi bohatera. Jak mówi dr Kozielewska-Trzaska, córka chrzestna Jana Karskiego, nikt nigdy nie zapytał rodziny, co myśli o wystawianiu ławeczek.

Usłyszałby wówczas, że Jan Karski jeszcze za życia miał dwie oferty wystawiania mu pomników, które kategorycznie i zdecydowanie odrzucił.

Nie pozwalała mu skromność. – To jakaś hucpa. Nie będę w tym brał udziału – mówił.

Po drugie, walory ławeczkowej rzeźby bohatera po prostu uniemożliwiają mówienie o jej "artyzmie” . Nie ma także śladu podobieństwa do Jana Karskiego, a wizerunek twarzy jest wręcz karykaturalny. Po trzecie, powielanie w kółko tego samego projektu ławeczkowego po prostu obniża powagę postaci.

– Nie wiemy, komu i do czego potrzebna jest ta ławeczka. Na pewno nie służy mądrej pamięci o wielkim przedstawicielu naszej rodziny – puentuje pani doktor.

Dlatego odesłała zaproszenie pani prezydent Warszawy Hannie Gronkiewicz-Waltz z informacją, że nie skorzysta.

Podobną opinię na temat serialu ławeczkowego prezentuje Towarzystwo Jana Karskiego, utworzone krótko po śmierci bohatera przez grono jego przyjaciół.

– Trzeba naprawdę nie mieć pojęcia o poglądach Jana Karskiego, by choćby tylko podejrzewać, że kiedykolwiek zaakceptowałby taki rodzaj pamięci o nim – mówi Kazimierz Pawełek, prezes Towarzystwa.