Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Grobowiec Tutenchamona (Hajor / Wikipedia)
Howard Carter to angielski archeolog i egiptolog. Stał się słynny dzięki odkryciu wspólnie z lordem Carnayonem grobowca Tutenchamona. Cartera upamiętnia dziś wyszukiwarka Google.
Howard Carter urodził się 9 maja 1874 w Brompton. Dzisiaj przypadałaby 138 rocznica jego urodzin. I z tej okazji Google przygotował specjalną "egipską" grafikę Google Doodle w swojej wyszukiwarce.
Howard Carter w młodości malował. Zdolności plastyczne pozwoliły mu zająć się archeologią. W wieku 17 lat udało mu się wyjechać do Egiptu i został najmłodszym członkiem zespołu British Museum, a następnie Egypt Exploration Fund zajmującej się pracami archeologicznymi w tym kraju. Miał tam przerysowywać sceny z grobowców w Beni Hassan.
Od 1893 roku pracował w świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari, gdzie spędził sześć lat życia, znakomicie sprawdzając się w kopiowaniu zachowanych reliefów. W 1899 roku awansował na stanowisko Generalnego Inspektora Zabytków Górnego Egiptu i Nubii. Zaczął od instalacji w grobowcach Doliny Królów infrastruktury przydatnej turystom (jak np. oświetlenie), których coraz więcej zaczęło przyjeżdżać do Egiptu.
W 1900 roku Carter odkrył Bab el-Hosan (Wrota Konia) w Deir el-Bahari. Okazało się jednak, ze w grobowcu nie znaleziono mumii. W późniejszych latach prowadził dalsze wykopaliska. W 1903 roku, odnalazł grobowiec Totmesa IV, niestety obrabowany.
W 1904 roku został mianowany inspektorem Dolnego i Środkowego Egiptu z miejscem urzędowania w Kairze. Szybka kariera jednak załamała się przez incydent z awanturą i bójką. Skutkowało to zesłaniem na prowincję, a następnie odejściem z Egipskiej Służby Starożytności. Nadszedł dla niego okres trudnych lat. Z trudem wiązał koniec z końcem, oprowadzając wycieczki, handlując starożytnymi zabytkami i sprzedając turystom akwarele swego autorstwa.
Howard Carter w młodości malował. Zdolności plastyczne pozwoliły mu zająć się archeologią. W wieku 17 lat udało mu się wyjechać do Egiptu i został najmłodszym członkiem zespołu British Museum, a następnie Egypt Exploration Fund zajmującej się pracami archeologicznymi w tym kraju. Miał tam przerysowywać sceny z grobowców w Beni Hassan.
Od 1893 roku pracował w świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari, gdzie spędził sześć lat życia, znakomicie sprawdzając się w kopiowaniu zachowanych reliefów. W 1899 roku awansował na stanowisko Generalnego Inspektora Zabytków Górnego Egiptu i Nubii. Zaczął od instalacji w grobowcach Doliny Królów infrastruktury przydatnej turystom (jak np. oświetlenie), których coraz więcej zaczęło przyjeżdżać do Egiptu.
W 1900 roku Carter odkrył Bab el-Hosan (Wrota Konia) w Deir el-Bahari. Okazało się jednak, ze w grobowcu nie znaleziono mumii. W późniejszych latach prowadził dalsze wykopaliska. W 1903 roku, odnalazł grobowiec Totmesa IV, niestety obrabowany.
W 1904 roku został mianowany inspektorem Dolnego i Środkowego Egiptu z miejscem urzędowania w Kairze. Szybka kariera jednak załamała się przez incydent z awanturą i bójką. Skutkowało to zesłaniem na prowincję, a następnie odejściem z Egipskiej Służby Starożytności. Nadszedł dla niego okres trudnych lat. Z trudem wiązał koniec z końcem, oprowadzając wycieczki, handlując starożytnymi zabytkami i sprzedając turystom akwarele swego autorstwa.
Grobowiec Tutenchamona
W 1907 roku dostał wreszcie propozycję współpracy z lordem Carnavonem. Następne lata minęły na tytanicznej pracy uwieńczonej w listopadzie 1922 roku olśniewającym sukcesem - odnalezieniem grobowca Tutanchamona.
W marcu 1924 roku Carter opuścił Egipt i udał się m.in. do Stanów Zjednoczonych, gdzie odbył szereg spotkań i wygłosił kilkadziesiąt wykładów. Uniwersytet Yale nadał mu tytuł naukowy. Do Egiptu jeszcze wrócił, gdzie w dalszym ciągu prowadził prace eksploracyjne.
W ostatnich latach życia podupadł na zdrowiu i zaprzestał prac wykopaliskowych. Zmarł 2 marca 1939 roku. Swoje odkrycie i prace w grobowcu Tutanchamona opisał w dziele "The Tomb of Tut-ank-Amen".
W marcu 1924 roku Carter opuścił Egipt i udał się m.in. do Stanów Zjednoczonych, gdzie odbył szereg spotkań i wygłosił kilkadziesiąt wykładów. Uniwersytet Yale nadał mu tytuł naukowy. Do Egiptu jeszcze wrócił, gdzie w dalszym ciągu prowadził prace eksploracyjne.
W ostatnich latach życia podupadł na zdrowiu i zaprzestał prac wykopaliskowych. Zmarł 2 marca 1939 roku. Swoje odkrycie i prace w grobowcu Tutanchamona opisał w dziele "The Tomb of Tut-ank-Amen".
