Nie żyje Jan Gurba. Był nestorem lubelskiej archeologii

– Był wielkim przyjacielem biblioteki, wieloletni, przewodniczącym jej rady naukowo–programowej i prezesem Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki– podaje Ewa Hadrian. Pełnił też liczne odpowiedzialne funkcje w UMCS, był m.in. prodziekanem i dziekanem Wydziału Humanistycznego. 

Doc. dr Jan Gurba urodził się 15 lutego 1929 roku w Lubartowie. Pracę na Uniwersytecie Marii Curie–Skłodowskiej, którego był absolwentem, rozpoczął w roku 1952 w Katedrze Prehistorii. W roku 1961 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych, a w roku 1969 zo­stał mianowany docentem w Katedrze Archeologii Polski i Powszechnej UMCS. W roku 1974 został kierownikiem tej katedry i funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w ro­ku 1994. W latach 1974–1990 kierował archeologicznym ośrodkiem badawczo–konserwatorskim w Lublinie.

W latach 1970–1975 pełnił funkcję dyrekto­ra Biblioteki Głównej UMCS, był też prodziekanem Wydziału Humanistycznego, wi­cedyrektorem Instytutu Historii i dziekanem Wydziału Humanistycznego UMCS.

– W pełnionych przez siebie rolach, zawodowych i społecznych, wykazywał umiejętność hierarchizowania zadań i wyboru wartości, które podejmował i akceptował. Był jednocześnie organizatorem, strategiem i taktykiem. Uniwersyteckie krajobrazy, uczelniane klimaty wzbogaciły się o wzór człowieka traktującego swoją pracę i podjęte zobowiązania nie tylko w kategorii obowiązków, ale i życiowego posłannictwa – wspomina prof. dr hab. Alina Aleksandrowicz.

Na swoim koncie miał wiele odznaczeń, takich jak: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Medal Komisji Edukacji Narodowej, medal „Zasłużony dla archeologii polskiej”, Złota Odznaka za Opiekę nad Zabytkami, odznaka „Za zasługi dla Lubelszczyzny”. Z kolei, studenci odznaczyli Jana Gurbę tytułem Homo Didacticus.