W poniedziałek zmarł Norbert Wojciechowski. Człowiek wybitnie zasłużony dla lubelskiej kultury, działacz opozycji demokratycznej w czasach PRL, czynnie zaangażowany w tworzenie struktur „Solidarności” oraz w działania polityczne i samorządowe w wolnej Polsce. Miał 80 lat.
Urodził się 4 lutego 1939 roku w Smętowie (woj. pomorskie). Do Lublina przyjechał w 1959 roku, aby studiować polonistykę w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od roku 1965 do 1980 pracował na KUL, początkowo w Towarzystwie Naukowym uniwersytetu.
W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był sekretarzem komisji uczelnianej i członkiem prezydium zarządu Regionu Środkowowschodniego związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego stanął na czele regionalnego komitetu strajkowego. Po pacyfikacji protestów pozostał w ukryciu, ujawnił się kilka miesięcy później po interwencji biskupów. Współpracował z prasą podziemną i niejawnymi strukturami NSZZ „S”.
Do 1989 roku był kierownikiem i redaktorem naczelnym Działu Wydawniczo-Poligraficznego KUL. Aktywnie uczestniczył w życiu uczelni, m. in. współorganizował spotkanie społeczności uniwersyteckiej z papieżem Janem Pawłem II.
Był odpowiedzialny za cykl imprez związanych z uroczystościami nadania doktoratu honoris causa Czesławowi Miłoszowi oraz za spotkanie z Lechem Wałęsą i „Solidarnością” na dziedzińcu uniwersyteckim.
Po zmianach w 1989 roku, wspólnie z przyjaciółmi, zorganizował pierwsze prywatne wydawnictwo katolickie w Polsce – „Norbertinum”.
W 1990 roku został wybrany do Rady Miasta Lublin, uzyskując największą liczbę głosów spośród wszystkich kandydujących. Przez dwie kadencje był członkiem sejmiku, w latach 1990–1998 pełniąc funkcję jego przewodniczącego. Od 1998 do 2002 z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność sprawował mandat radnego sejmiku I kadencji..
Norbert Wojciechowski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.