Dziki na dożywociu

Opieką nad zwierzętami zajmuje się Krzysztof Kołodziejski, leśniczy z Konstantynowa. Początkowo jego hodowla składała się z pięciu dzików. Sierot po zabitej przez kłusowników losze. Kiedy odwiedziliśmy go ponad trzy lata temu, maluchy miały nieco ponad tydzień. Co pewien czas interesowaliśmy się ich losem. W minionym tygodniu postanowiliśmy odwiedzić po raz kolejny nietypową hodowlę. Jak się dowiedzieliśmy, na skutek wymiany z innymi leśniczymi, pomniejszyła się ona o dwa dziki. Jednak przybyła kolejna atrakcja dla turystów. Jest nią świniodzik. Krzyżówka dzika z udomowionym jego przodkiem. Pan Krzysztof otrzymał go od rolnika ze Sławatycz.
Przygarnięte kilka lat temu zwierzęta nie przeżyłyby gdyby nie pomoc człowieka. - W listopadzie 1999 roku otrzymałem informację o pojawieniu się kilku dzików w pobliżu nadbużańskiej wsi Antolin. Po wnikliwej obserwacji terenu udało odnaleźć całą piątkę. Miały tydzień i chodziły bez lochy. Gdyby nie błyskawiczna pomoc, nie przeżyłyby - wspomina Krzysztof Kołodziejski.
Pan Krzysztof postanowił przygarnąć dziki. W obowiązkach karmienia smoczkiem pomagała mu cała rodzina.
- Przez półtora miesiąca musieliśmy im podawać sześć razy dziennie mleko. Jedna osoba nie poradziłaby sobie. W naszej pamięci utkwił fakt, iż od listopada do stycznia wypiły około 400 litrów mleka. Zresztą samo ich dożywianie należało do swoistego rytuału. Dopóki nie nauczyły się jeść musieliśmy je brać pojedynczo na kolana - opowiada Irena Kołodziejska, żona leśniczego.
Opiekunowie piątki dzików musieli również zadbać o stworzenie odpowiednich warunków do dalszego ich życia. Zagroda z desek miała zapewnić pewną swobodę, uchronić przed niespodziewanym kontaktem z ludźmi. Dziki żyjące w swym naturalnym środowisku, wychowujące się przy matce, gdyby zostały umieszczone w jakieś zagrodzie próbowałyby uciec. W przypadku tych, które wtedy znaleźliśmy było to mało realne - podkreśla K. Kołodziejski. Dodaje, iż dla niego nietypowym zjawiskiem było samo ich przyjście na świat, gdyż zazwyczaj odbywa się to w marcu, a nie w okresie zimowym. Pan Krzysztof podkreśla, iż zamierza trzymać dziki oraz świniodzika do końca ich życia. Cała trzódka stanowi dużą atrakcję dla przejeżdżających drogą z Konstantynowa do Gnojna.•