Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Wydawnictwo „Kultura Gniewu”, Warszawa 2009
Klezmerski świat w barwach Chagalla
Nowy komiks doskonałego francuskiego rysownika Joanna Sfara pt. „Klezmerzy” to tragikomiczna opowieść o grupie muzyków, którzy zmagają się z przeciwnościami losu na wschodnich terenach Europy przed wybuchem II wojny światowej.
Świat, który przedstawia nam Sfar już nie istnieje. Spotykamy tu bowiem Żydów i Cygana, których splot wydarzeń rzuca w jedno miejsce – Odessę. Zanim jednak bohaterowie dotrą do tego miasta, każdy z nich przeżywa tragiczne wydarzenie w swoim życiu.
Yaakov zostaje wyrzucony z jesziwy, Hava ucieka z rodzinnej wioski, a Tchocola cudem unika śmierci z rąk rozwścieczonych Kozaków. Wszyscy jednak mają wspólną cechę – są muzykami i w ten sposób pragną zarabiać na życie. Włócząc się po przedwojennych sztetlach, weselach i bar micwach starają się przetrwać kolejny dzień.
„Klezmerzy” to z pewnością komiks muzyczny. Bohaterowie grają i śpiewają, autor przedstawia nam całe wiersze piosenek w jidysz. Do tego rysunkom wciąż towarzyszy rytmika, bohaterowie niemal starają się wystukać rytm danej piosenki, śpiewając „rattata, rattata, rattata”, „chilibilili” czy „zinguzigizuli”.
Jednak komiks ten jest przede wszystkim zapierającą dech w piersiach pracą plastyczną. Widać wyraźnie, że autor jest zafascynowany malarstwem Marca Chagalla, odtwarza jego styl, nasycenie barw, kreskę.
Historia, którą czyta się z wypiekami na twarzy jest tu najważniejsza, jednak do komiksu powraca się z prawdziwą przyjemnością, studiując rysunkowe detale i „nasłuchując” namalowanych piosenek. To właśnie stanowi o sile tej książki – świat, którego już nie ma jest zawarty w historii, której sposób opowiedzenia bawi, ale także zaskakuje.
Warto dodać, że „Klezmerzy”, wydani przez „Kulturę Gniewu” mają swoją kontynuację. Jest nią druga część zatytułowana „Wszystkiego Najlepszego, Scylla”.
Świat, który przedstawia nam Sfar już nie istnieje. Spotykamy tu bowiem Żydów i Cygana, których splot wydarzeń rzuca w jedno miejsce – Odessę. Zanim jednak bohaterowie dotrą do tego miasta, każdy z nich przeżywa tragiczne wydarzenie w swoim życiu.
Yaakov zostaje wyrzucony z jesziwy, Hava ucieka z rodzinnej wioski, a Tchocola cudem unika śmierci z rąk rozwścieczonych Kozaków. Wszyscy jednak mają wspólną cechę – są muzykami i w ten sposób pragną zarabiać na życie. Włócząc się po przedwojennych sztetlach, weselach i bar micwach starają się przetrwać kolejny dzień.
„Klezmerzy” to z pewnością komiks muzyczny. Bohaterowie grają i śpiewają, autor przedstawia nam całe wiersze piosenek w jidysz. Do tego rysunkom wciąż towarzyszy rytmika, bohaterowie niemal starają się wystukać rytm danej piosenki, śpiewając „rattata, rattata, rattata”, „chilibilili” czy „zinguzigizuli”.
Jednak komiks ten jest przede wszystkim zapierającą dech w piersiach pracą plastyczną. Widać wyraźnie, że autor jest zafascynowany malarstwem Marca Chagalla, odtwarza jego styl, nasycenie barw, kreskę.
Historia, którą czyta się z wypiekami na twarzy jest tu najważniejsza, jednak do komiksu powraca się z prawdziwą przyjemnością, studiując rysunkowe detale i „nasłuchując” namalowanych piosenek. To właśnie stanowi o sile tej książki – świat, którego już nie ma jest zawarty w historii, której sposób opowiedzenia bawi, ale także zaskakuje.
Warto dodać, że „Klezmerzy”, wydani przez „Kulturę Gniewu” mają swoją kontynuację. Jest nią druga część zatytułowana „Wszystkiego Najlepszego, Scylla”.
