Tomasz Pindel, Mario Vargaz Llosa. Biografia

Jak to było z jego pierwszą, drukowaną powieścią "Miasto i psy?”. Ba, nawet autor tej biografii nie wie dokładnie bo wiadomo - sukces ma wielu ojców i później parę osób przypisywało sobie zasługę "odkrycia” Vargasa i utorowania mu drogi do sławy. Jak by nie było, ta zaczynała się w sposób zawiły i skomplikowany. Powód? Jeden to ocena tej jego pierwszej prozy, drugi to cenzura, którą należało po prostu obejść albo wykiwać.

Ostatecznie książkę wydano, a burza wokół niej właściwie przyczyniała autorowi popularności. Podobno nawet doszło do tego, że spalono publicznie egzemplarze "Miasta i psów” jako "książki obrzydliwej, obrażającej narodową godność”, ale ten fakt potwierdził tylko jeden człowiek.
Sam Llosa przez dawnych kolegów został nazwany ekstremistą i komunistą.

A kim był? "Mario był chłopcem chuderlawym, zarozumiałym i antypatycznym (…) To było naprawdę nieznośne dziecko…) I proszę - jak pięknie wyrósł…

A jednocześnie wychował się w rodzinie szanowanej, rozległej i dość ekscentrycznej. Później czerpał z tych rodzinnych wspomnień i charakterem krewnych obdarzał bohaterów swoich powieści, rewanżował się za wszystkie bóle swojego dzieciństwa.

Dostajemy znakomitą biografię, którą czyta się jak kolejną powieść - nic dziwnego, bohater jest arcyciekawy, a rzecz napisana świetnie. Czytamy nie tylko o Vargasie jako o pisarzu lecz także o jego życiu prywatnym, rodzinie, skandalach, kontrowersjach. Rozumiemy lepiej jego prozę, odnajdujemy w niej fragmenty życia pisarza i ludzi z najbliższego otoczenia.

To życiorys tak barwny, a nawet uwikłany w ówczesne życie społeczne i polityczne, w nakazy i zakazy, to jednocześnie obraz buntownika, skandalisty, człowieka niepokornego. Znakomita książka.