Zaprawy klejące do okładzin ceramicznych sprzedawane są w postaci suchych mieszanek, z których tworzy się masę klejącą. Ogólną zasadą jest dodawanie suchej mieszanki do wody, nigdy odwrotnie. Zaprawy klejące należy odpowiednio dobierać, dostosowując je do rodzaju podłoża, płytek i warunków eksploatacji. Trzeba bowiem pamiętać, że nie każdy klej nadaje się do wszystkiego.
Zaprawy klejące do płytek ceramicznych możemy podzielić na cztery grupy:
* podstawowe – tanie wyroby do przyklejania glazury i terakoty na podłożach mineralnych tylko wewnątrz pomieszczeń
* zwykłe – o podobnym zastosowaniu, ale nadają się również do prac na zewnątrz budynku
* elastyczne – o podwyższonej elastyczności i przyczepności
· specjalistyczne – przeznaczone do ściśle określonych podłoży lub konkretnych okładzin
· KONIEC PODDRUKU
Z reguły im więcej za klej zapłacimy, tym lepsze ma parametry, przede wszystkim te, związane z elastycznością i przyczepnością. Dlatego, zanim zdecydujemy się na stosowanie któregoś z nich, zapoznajmy się z informacjami producenta, umieszczonymi na opakowaniu. Jest wiele szczegółów, na które powinniśmy zwrócić uwagę przy wyborze materiału. Informacje zawarte na opakowaniu lub w karcie technicznej wyrobu powinny określać: rodzaj okładziny, którą można przyklejać tą zaprawą, podłoże na którym można ją stosować, właściwości zaprawy takie jak mrozo- i wodoodporność, główne jej składniki, sposób przygotowania kleju (ilość wody na 1 kg suchej mieszanki) i sposób nakładania go na podłoże. Nie mniej ważne informacje to zużycie materiału, zalecana grubość warstwy sklejenia i data produkcji. (SI, Elle)