Warszawa, 3 stycznia 2006
Szkoły nie staną się wspólnotami, nie poradzą sobie z problemami, jeśli najpierw nie wypracują i nie wdrożą zasad akceptowanych przez wszystkich członków społeczności szkolnej. Działania na rzecz ograniczenia przemocy w szkołach, powinny pomagać szkołom w osiągnięciu tego celu. Metody zapobiegania agresji nie uwzględniające elementu budowania wspólnoty szkolnej są naszym zdaniem nieskuteczne.
Wspólnoty szkolne potrzebują też pomocy ze strony władz państwowych i samorządowych, szczególnie po to, by podnosić kwalifikacje zawodowe i rozwijać sieci instytucji wspierających szkoły w przeciwdziałaniu agresji.
Dla zmniejszania skali przemocy kluczowe jest także promowanie pozytywnych wzorców zachowań, szczególnie wśród dzieci i młodzieży. Trudno bowiem oczekiwać, że młodzi ludzie, którzy w codziennym życiu, mediach i polityce spotykają się z wszelkimi formami agresji, będą w szkole zachowywali się inaczej. Przeciwdziałanie agresji w szkołach dorośli powinni zatem zacząć od siebie.
Przeciwdziałanie przemocy i agresji w Polskich szkołach jest jednym z zasadniczych problemów, przed którym stajemy jako społeczeństwo. Tylko wspólne, przemyślane, wynikające z doświadczenia i rzetelnej wiedzy oraz długofalowe działania mogą przynieść jego zmniejszenie.
Dorota Stanek - Prezes Grupy Wydawniczej Polskapresse
Michał Dżoga - Prezes Fundacji Grupy TP
dr Anna Giza - Poleszczuk - socjolog, pracownik Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego
Ewa Czemierowska - psycholog, Stowarzyszenie Psychoprofilaktyki Szkolnej "Spójrz Inaczej”
prof. Janusz Czapiński - psycholog społeczny, pracuje na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
Jacek Michałowski - psycholog, dyrektor programowy w Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności.